هادی ساعی نامی پرآوازه در ورزش ایران است. پرافتخارترین ورزشکار المپیکی ایران که به جرأت می‌توان ادعا کرد نماد ورزش‌های رزمی کشور است. ورزشکاری که همواره در عرصه‌های مختلف در بهترین فرم شرکت می‌کرد و در یک ورزش که ذاتاً ریشه در آسیای شرقی دارد، یک مدال تضمین‌شده برای ایران کنار گذاشته می‌‎شد.

ساعی بعد از دوران ورزشی همان اشتباهاتی را انجام داد که برخی دیگر از ورزشکاران از جمله دبیر، جدیدی و رضازاده هم مرتکب آن شدند. ورود به چرخۀ فرسایشی سیاست، هزینه‌های بالایی برای ساعی داشت چراکه او را به یک میدان ناشناخته انداخت. بعد از آن هم تصمیمات هادی در ظاهر خردمندانه نبود ولی هر چه بود، او بالاخره بعد از اشتباهاتی که شاید لازم بود انجام دهد، راه خود را پیدا کرد و معلوم شد در تمام این‌ سال‌ها نه‌فقط او که ورزش ایران متضرر شده بود. جای ساعی نه پشت میز سیاست بود و نه روی پرده سینما.

حالا هادی ساعی درست همان‌جایی نشسته که از اسطورۀ ورزش‌‎های رزمی آسیا و جهان انتظار می‌رود. فردی که نه‌تنها در ورزش ایران، بلکه با سه مدال المپیک، در تکواندوی جهان نیز یک رکن است.

نتیجۀ این انتخاب درست و این هوشمندی و ذکاوت حالا با بالاترین کیفیت عیار خود را نشان داده است. هادی ساعی با چینش درست تیم فنی خود و با انتخاب‌های به جا، مشاوره‌های دقیقی و مدیریت حرفه‌ای بر عملکرد کلی تیم، در نهایت 4 نفر را با خود به المپیک برد که هر کدام رکوردی تازه ثبت کردند.

آرین سلیمی بعد از 16 سال، توانست مدال طلای تکواندو را در المپیک برای ایران تکرار کند در حالی که او هنوز بسیار جوان است و به راحتی 3 المپیک و یا حتی 4 دوره دیگر را پیش رو دارد.

مهران برخورداری به نقره رسید که در نوع خود دستاورد بسیار بزرگی بود آن هم برای یک جوان که تازه به میدان‌های بزرگ آمده است.

ناهید کیانی با رسیدن به فینال، به پرافتخارترین ورزشکار زن ایران در المپیک تبدیل شد و نام خود را در تاریخ ورزش ایران ثبت کرد و مبینا نعمت‌زاده نیز با برنزی که کسب کرد، بار دیگر نشان داد رسیدن به سکوی المپیک برای ورزشکار زن ایرانی، حالا دیگر در دسترس است.

ساعی تنها 4 نفر را با خود به المپیک برد اما با یک طلا، دو نقره و یک برنز و موفقیتی صددرصدی به کشور بازگشت. این سرافرازی و تاریخ‌سازی حاصل یک انتخاب درست است. انتخابی که باید الگوی حکمرانی کشور در همۀ عرصه‌ها باشد.

المپیک ایران تکواندو جهان zwnj