این مهم می‌تواند نقش بسزایی در بازارسازی برای محصولات و تولیدات ایرانی داشته باشد و سهم ایران را از تبادل ارز در منطقه به طور محسوسی افزایش دهد البته به شرطی که برنامه‌ریزی دقیقی پایه‌ریزی شود و دو کشور بتوانند همگرایی در امور سیاسی را به هم‌افزایی اقتصادی برسانند.

برای نیل به این هدف شاید اولین گام، برپایی نشست‌ها و جلسات تخصصی در بالاترین سطح باشد به خصوص اینکه تجار ایرانی آشنایی بالایی با بازار روسیه ندارند.

چندی پیش «مهرداد بذرپاش» گفت: «اگرچه تاریخ تجارت دریایی بین بنادر ایران و روسیه سابقه بسیار طولانی دارد، اما استفاده از ظرفیت بنادر فعال طرفین در دریای خزر در همکاری‌های جدید می‌تواند مد نظر باشد. 

وزیر راه و شهرسازی با اشاره به میزبانی ایران از نخستین کشتی باری «رورو» روسیه پس از ۲۱ سال در بندر نوشهر، این ترددها را گام بزرگی در تجارت دریایی بین ایران و روسیه برشمرد و بیان ‌داشت: قراردادهای ایران و روسیه برای کشتی سازی در دریای خزر حائز اهمیت است و توسعه «حمل و نقل چند وجهی» با ورود نخستین محموله ترانزیتی روسیه در سال گذشته از مسیر کریدور بین المللی شمال- جنوب می تواند نوید بخش همکاری‌های حمل ونقلی موثرتری باشد.» 

نکتۀ مهم دیگر، امکان درآمدزایی از مسیر تزانزیتی یعنی «حمل‌ونقل چندوجهی» با محوریت کشورهای حاشیۀ دریای خزر است. اتصال ایران به آبهای ازاد جهان از طریق خلیج فارس و دریای عمان و وجود بنادر متعدد در جنوب کشور و همچنین وجود مسیرهای ریلی و جاده‌ای امن در جغرافیای کشور، بهترین نوع دسترسی کشورهای همسایۀ شمالی به آب‌های آزاد می‌تواند باشد به خصوص اینکه سابقۀ تجارت دریایی ایران با این کشورها بسیار زیاد است که البته با ظرفیت‌ها امروز کشور همخوانی ندارد. این موضوع از طرف دیگر اثرگذاری بسیار بالایی در کاهش ترافیک زمینی سنگین قفقاز نیز دارد.

مسئلۀ مهم دیگر اما این است که توسعۀ روابط اقتصادی بین ایران با کشورهای حاشیۀ دریای خزر، سبب ایجاد و افزایش منافع اقتصادی مشترک و در نتیجه بازاری بزرگ خواهد شد که بتواند بخش زیادی از نیازهای خود را خارج از فضای تحریم‌های مختلف، به صورت درونی رفع کند. به عبارت بهتر، بااین روند حتی نیازهای بازار داخل را می‌تواند با ضمانت اجرای بهتری و بدون توجه به موضوع تحریم‌ها رفع کرد./روزگارما

ایران تجارت دریای خزر روسیه قفقاز