فقرزدایی از جامعه باید اولویت باشد

 لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ/ سوره بقره آیه ۱۷۷

نیکوکاری آن نیست که روی به جانب مشرق یا مغرب کنید (چه این چیز بی‌اثری است) لیکن نیکوکاری آن است که کسی به خدای عالم و روز قیامت و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیغمبران ایمان آرد و دارایی خود را در راه دوستی خدا به خویشان و یتیمان و فقیران و در راه ماندگان و گدایان بدهد و در آزاد کردن بندگان صرف کند، و نماز به پا دارد و زکات مال (به مستحق) بدهد، و نیز نیکوکار آنانند که با هر که عهد بسته‌اند به موقع خود وفا کنند و در حال تنگدستی و سختی و هنگام کارزار صبور و شکیبا باشند. (کسانی که بدین اوصاف آراسته‌اند) آنها به حقیقت راستگویان و آنها به حقیقت پرهیزکارانند.

《حقیقت اینست که اگر کسی مدعی دینداری است بسوی فقرزدایی حرکت می کند》هرچند آیه ۱۷۷ سوره بقره از انفاق مال می گوید، اما در دل خود، انفاق حال را نیز نهفته دارد، نمی شود مخصوصا مسلمان باشی و از کنار فقیر بی تفاوت بگذری، باید حالت منقلب شود، نمی شود فقر را در جامعه ببینی و از بیت المال حقوق مکفی بگیری اما یاد او که برای مایحتاج روزانه اش درمانده شده در ذهنت نیاید و تو را به حرکت در جهت گره گشایی از این معضل در حد بضاعت وا ندارد. باید دانست؛ فقر غیر از فشار های طبیعی خود به فقیر، او را خوار و ذلیل نیز می نماید. کلام فقیر شنیده نمی شود و جایگاهش رعایت نخواهد شد، در جامعه اسلامی خصوصا فقر نکوهیده تر است‌، چرا که خداوند در آیاتی صریحا به فقرزدایی اشاره دارد، همچنین ائمه معصومین، از آنجمله حضرت علی (ع) که خطاب به فرزندش امام حسن‌ مجتبی(ع) می‌فرمایند: “فرزندم کسی‌ که به فقر دچار شود چهار خصلت در او به وجود می آید، ضعف در یقین، نقص در عقل، سستی در دین، کم‌حیایی در چهره، پس از فقر به خدا پناه می‌بریم. عامل بسیاری از فسادهای اداری و دزدی، خودفروشی، شیوع گناهان کبیره و... فقر است. فقر رفته رفته اعتمادها را از بین میبرد و نظامات اجتماعی را برهم می ریزد و نهایتا امنیت جامعه را تهدید خواهد کرد. امروز در جامعه ای که مدعی دینداری است لازم است مسوولان با تلاش و ابتکارات فراوان زمینه کار جوانان را فراهم سازند که البته برنامه میخواهد و در سایه بی برنامگی هیچ تلاشی به ثمر نخواهد رسید، رسانه ها امروز باید برای تشویق مردم به فعالیت و کار، تلاش کنند، دولتمردان هم باید با برنامه ریزی زمینه سازی برای اشتغال از اولویت شان باشد و در این راه بازنشستگانی که میزها را محکم چسبیده اند را خانه نشین و جوان را جایگزین کنند. باید تلاش کرد تا فاصله فقیر و غنی کم شود و حداقل در تامین مایحتاج روزانه به سوی همسان سازی رفت و اگر همه بویژه دینداران، با تمام توان برای از بین بردن این پدیده بپا نخیزند فقط مدعیان دینداری اند و بلاشک باید در محضر خداوند پاسخگو باشند.