گسترش روابط اقتصادی و تجاری بین ایران و امارات متحده عربی، یکی از مهمترین الزامات امروز کشور در بخش صادرات است چراکه علاوه بر سابقۀ تاریخی تجارت بین دو کشور، مزیت‌ها و ظرفیت‌های دو کشور تا حد بسیاری با هم همسو و همگن است. 

به عنوان نمونه، نیروی کار ارزان‌قیمت و هزینۀ پایین نیروی انسانی حتی در سطح متخصص و همچنین تکثر و تعدد مهندس و نیروی ماهر در بخش خدمات فنی از یک سو و از سوی دیگر، ارزان بودن انرژی، از مهمترین مزیت‌های ایران در این ارتباط تجاری است که می‌تواند سبب افزایش انگیزۀ اماراتی‌ها به سرمایه‌گذاری در ایران در بخش‌هایی مانند اکتشاف و استخراج معادن، تولید محصولات کشاورزی، باغی و گلخانه‌ای، بخش پتروشیمی و حتی ساخت هتل و شهرک‌های رفاهی و تفریحی شود که البته این مهم نیازمند تسهیلگری قوانین و مقررات و بهبود روابط پولی دو کشور است. 

مسئلۀ مهم دیگر این است که ایران در سال‌های اخیر در بخشی از حوزه‌های مورد نیاز امارات مانند ساختمان‌سازی، به پیشرفت‌های جدی در مصالح ساختمانی رسیده است و به همین دلیل می‌تواند نقش پررنگی در توسعۀ سخت‌افزاری این کشور ایفا کند خاصه اینکه صادرات این مواد به دلیل وزن، از مبداء نزدیکتر، صرفه اقتصادی بالاتری برای کشور مقصد دارد.

مزیت دیگر ایران، صنعت غذای حلال است. خوشبختانه کشور در تولید مواد اولیه و نهایی این صنعت، جایگاه مطلوبی دارد و می‌تواند علاوه بر بازار این کشور، در بخش صادرات ثانویه نیز افق دید گسترده‌تری نسبت به بازارهای دیگر کشورها داشته باشد تا از مبداء امارات، صادرات ثانویه را بهبود دهد.

موضوع و مزیت دیگر ایران در بازار امارات، محصولات دانش‌بنیان و خدمات فناورانه و نوآورانه به ویژه در بخش های‌تک است و این دقیقاً همان نقطۀ قوت ایران در سال‌های اخیر است که به یمن فعالیت متخصصان و دانشگاهیان حاصل شده است. 

خوشبختانه در بخش دیپلماسی اقتصادی نیز پیشرفت‌هایی حاصل شده که یکی از آنها برگزاری نشست‌های تخصصی بین تجار دو کشور است. محمد لاهوتی؛ رئیس کنفدراسیون صادرات ایران نیز در همین نشست گفته بود: “روابط تجاری ایران و امارات همواره از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و هم اکنون نیز مطابق با آمار گمرک جمهوری اسلامی ایران، در سال ۱۴۰۱ امارات متحده عربی اولین شریک وارداتی و سومین شریک صادراتی ایران بوده است”./ روزگارما