قاسم کریمی در گفتگو با «روزگارما» با انتقاد از رویکرد اقتصادی دولت قبل، گفت: عموماً دولت‌ها با دو شیوه به موضوعات اقتصادی نگاه می‌کنند و با مسائل مواجه می‌شوند. دولت‌ها یا پیرو اصول اقتصاد بسته هستند و با نگاه انحصاری به مسائل را می‌بینند و یا برای حل آنها ظرفیت‌های بخش خصوصی را فعال و تلاش می‌کنند نقش خود را به عنوان سیاست‌گذار و ناظر به خوبی ایفا می‌کنند.

وی افزود: تجربه دولت‌ها در ایران نشان می‌دهد که همه آنها علاقه‌مند به اقتصاد بسته بودند و به همین دلیل برخلاف وعده‌های خود، در عمل پایه‌های تمام اقتصاد و سیاست‌های مالی و اقتصادی خود را روی منابع طبیعی و معادن استوار کرده بودند. در واقع، دولت‌ها تلاش داشتند با درآمد حصل از خام‌فروشی نفت و مس و آلومینیوم و امثالهم، هزینه‌های روزمره جامعه را تامین کنند و اینکه بخشی از آن را به یارانه‌های اقلام اساسی مانند گندم اختصاص دهند.

کریمی ادامه داد: در چنین رویکردهایی هیچ رشد اقتصادی حاصل نخواهد شد چراکه دولت‌های انحصارطلب در اقتصاد، تنها به موضوعات اقتصادی روزمره اهمیت می‌دهند و تلاش می‌کنند سیاست‌هایی اتخاذ کنند که فشار روانی را در کوتاه‌مدت از روی دولت بردارد ولو این تصمیمات در درازمدت به آسیب و آفت تبدیل شوند.

وی با اشاره به نقش مهم بانک‌ها در اقتصاد دولتی، اضافه کرد: در این نوع اقتصاد، بانک حافظ منافع دولت است و هر جا که منافع دولت اقتضاء کند، سیاست‌های خود را اصلاح می‌کند. در واقع بانک ابزاری کارآمد برای تحق اهداف دولت به عنوان بزرگترین بنگاه اقتصادی کشور است و به همین دلیل هیچ حمایت جدی از بخش خصوصی انجام نمی‌دهد و یا فعالان این بخش را در بروکراسی اداری پیچیده سرگردان می‌کند.

اقتصاد جامعه دولت رشد اقتصادی یارانه