به گزارش اکونا پرس،

ظرفیت طراحی برای تولید این فرآورده در کشور  در حال حاضر که در شرکتهای پتروشیمی پارس و تبریز  تولید می شود  در مجموع  ۶۹۵ هزار تن در سال می  باشد .

اختلاف مقدار عرضه و تقاضا  برای این ماده که عمدتاً در تولید استایرنیک ها کاربرد دارد ، باعث می شود بیشتر واحد های تولیدی با چالش کمبود این ماده مواجه شوندکه بعضاً باعث کاهش ظرفیت و یا توقف تولید می گردد. 

با توجه به راهبری واحدهای استایرنیک  پتروشیمی تبریز با حداکثر ظرفیت خود، این مجتمع در سال با حدود ۶۳ الی ۷۵ هزار تن کمبود استایرن مواجه است، که در حال حاضر از پتروشیمی پارس و واردات از خارج کشور تامین می شود. 

در صورت بوجود آمدن مشکل برای تامین استایرن از پتروشیمی پارس و یا  عدم تامین از خارج کشور، پتروشیمی تبریز حدود ۸۳  هزار تن در سال توان تولید خود را از دست می دهد که در اینصورت میزان ضرر ناشی از عدم تولید بالغ بر ۱۰۰۰ میلیارد تومان خواهد شد.   

پتروشیمی تبریز  برای مقابله با این چالش ، با تعریف  پروژه احداث واحد های اتیل بنزن و استایرن مونومر  به میزان ۱۰۶ و ۱۰۰هزار تن در سال امکان تامین خوراک برای واحد های موجود برای تولید با حداکثر ظرفیت و کاهش هزینه های خرید و حمل از خارج از کشور و پتروشیمی پارس، را فراهم کرده است.

با مازاد استایرن مونومر  طرح توسعه ی واحد ABS برای افزایش تولید دو محصول SAN و ABS به میزان ۵۵ هزار تن در سال تحت بررسی می باشد که برای افزایش سودآوری پتروشیمی تبریز  بسیار موثر می باشد. 

با ظرفیت سازی و افزایش تعداد واحدهای تولیدکننده استایرن مونومر، چالشی که در سال ۱۴۰۱ با توقف تولید استایرن مونومر پتروشیمی پارس در سطح ملی برای عرضه پلی استایرنها بوجود آمد کاهش می یابد. 

 

 

پتروشیمی خوراک کاهش هزینه واردات nbsp