اثرات استانداردهای IFRS۱۷ بر بیمهگران
پس از ۲۰ سال، شاید شرکتهای بیمه جهان با عمدهترین تغییرات در استانداردهای حسابداری روبه رو باشند و آن، استانداردهای بینالمللی گزارشگری مالی ۱۷ یا همان IFRS۱۷ است که از سال ۲۰۲۱ اجرایی خواهد شد.
برای آن دسته از شرکت هایی که از IFRS4 وارد IFRS17 می شوند، شرکت رتبه بندی S&P معتقد است که پیچیدگی مقررات و تغییرات هزینه بر در گزارشگری سود و زیان و نیز ارائه ترازنامه، می تواند شفافیت مالی را افزایش دهد، گرچه این امر با نوسان بزرگی در نتایج همراه خواهد بود.
این شرکت رتبه بندی به بیمه گران توصیه می کند از هم اکنون مدیریت این انتقال را در دست بگیرند و با سرمایه گذاران و سهام داران خود، ارتباطات گسترده ای برای جذب نظر آنان اتخاذ کنند.
ممکن است IFRS17 برای مثال در رویکرد گذشته نگر که نیاز به تحلیل عمیق حساب های دفتری بیمه زندگی دارد، تغییر مثبتی ایجاد کند اما در عین حال، ممکن است ریسک هایی در اجرا و سطح وابستگی به مفروضات خاص شرکتی ایجاد کند.
براساس گزارشی که S&P منتشر کرده، نکات کلیدی این امر به شرح زیر هستند:
IFRS17 ترازنامه بیمه گران را به سمت بازارمحور بودن سوق می دهد و عدم تطابق ارزش های بازاری دارایی ها و ارزش دفتری تعهدات را از بین می برد. بنابراین، این استانداردها، فرصتی برای بهبود قیاس پذیری و ثبات را ایجاد می کند. اما قیاس پذیری برای گزارشگری بیمه گران غیر کاربر IFRS غیر ممکن خواهد بود.
براساس پیش بینی S&P، تدوین مقررات مربوط به شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) و افشای شفاف و ارتباطات نیز از چالش های عمده و پر هزینه برای بیمه گران خواهد بود.
این شرکت رتبه بندی اعلام کرده است که تغییرات حسابداری و گزارشگری، تغییری در رتبه بندی بیمه گران نخواهد داشت اما نمی توان از نظر دور داشت که در صورت وجود برخی نقصان ها مثلا در KPI، که در نهایت بر مدیریت شرکت های بیمه اثر می گذارد، رتبه بندی و اعتبارسنجی شرکت ها نیز از آن تبعیت کنند.
با توجه به ارزشگذاری کامل بازار نسبت به تعهدات تحت IFRS17، انتظار می رود که برخی از بیمه گران برای اجتناب از ضعف در سرمایه گذاری، به طور پیشگیرانه بر سرمایه احتیاطی خود تا سال ۲۰۲۱ اضافه کنند.
نکته مهم درباره صنعت بیمه ایران اما آن است که از سال ۱۳۸۷، فعالیت های بیمه عمومی در کشور در دامنه کاربرد استاندارد حسابداری شماره ۲۸ قرار گرفته است. با این حال این استاندارد از ابتدا در برخی موارد با آیین نامه های شورایعالی بیمه به ویژه آیین نامه شماره ۵۸ (آیین نامه ذخایر فنی موسسات بیمه) مغایرت دارد و تاکنون نیز رفع نشده است.
پیش از تدوین استاندارد حسابداری شماره ۲۸ (فعالیت های بیمه عمومی)، شرکت های بیمه برای محاسبه ذخیره های فنی بیمه های غیرزندگی و گزارشگری آن از آیین نامه شماره ۲۲ شورایعالی بیمه مصوب ۱۱ آبان ۱۳۶۷ استفاده می کردند.
استاندارد حسابداری شماره ۲۸ که به دلیل ویژگی های متفاوت و منحصر بفرد بیمه های غیرزندگی و مستثنی کردن فعالیت های بیمه عمومی از دامنه کاربرد استاندارد حسابداری شماره ۳ (درآمد عملیاتی)، یکسان سازی روش های متفاوت حسابداری بیمه و لزوم شفافیت بیشتر گزارش های مالی شرکت های مزبور با توجه به وجود استاندارد حسابداری خاص برای فعالیت های بیمه گری و ورود بخش خصوصی به صنعت بیمه کشور تدوین شد و در تیرماه ۱۳۸۵ پس از تصویب در مجمع عمومی سازمان حسابرسی، از تاریخ اول فروردین ۱۳۸۶ لازم الاجرا شد.
با این حال در سال ۱۳۸۶ شرکت های بیمه بنا به دلایل مختلف از پذیرش کامل آن خودداری کرده و در سال ۱۳۸۷ شورایعالی بیمه با تنظیم آیین نامه شماره ۵۸ و تصویب آن، شرکت های بیمه را ملزم کرد به جای استاندارد حسابداری شماره ۲۸، از آیین نامه شماره ۵۸ شورایعالی بیمه جهت محاسبه ذخیره های فنی خود استفاده کنند.
در فروردین ۱۳۹۵، ۲۷ بانک و موسسه اعتباری ثبت شده نزد سازمان بورس و اوراق بهادار، ۲۳ شرکت بیمه ثبت شده و ۲۷ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس که سرمایه ثبت شده آنها ۱۰ هزار میلیارد ریال به بالاست، ملزم به تهیه صورت های مالی طبق IFRS شدند.
هدف اولیه هر رژیم از توانگری بیمه اطمینان بخشیدن به بیمه گذاران است. یکی از عناصر کلیدی تحقق این امر برای بیمه گران، داشتن سرمایه کافی برای پرداخت های آتی به بیمه گذاران به ویژه در زمان خسارت های پیش بینی نشده خواهد بود.
با بین المللی و یکپارچه شدن خدمات مالی و اقتصادی (دربر گیرنده صنعت بیمه) بازار آن به طور روز افزون جهانی می شود که این امر موجب افزایش طرح مساله چگونگی تنظیم و نظارت بر بازار بیمه در سطح محلی، منطقه ای و بین المللی می شود.
عبدالناصر همتی رییس کل بیمه مرکزی در این زمینه اعلام کرد که اتحادیه اروپایی رژیم توانگری IFRS برپایه ساختار نظارتی با سه رکن (پایه) از اول ژانویه ۲۰۱۶ در تمام کشورهای اتحادیه اروپا عملیاتی شد که توانگری IFRS در برگیرنده و شامل مقررات کمی درباره سرمایه مبتنی بر ریسک، مقررات کیفی مرتبط با حاکمیت شرکتی و چرخه نظارتی و مقررات مرتبط با افشاء عمومی و گزارشگری نظارتی است.
به نوشته ایبِنا،بنابراین براساس آنچه در حال جهانی شدن در صنعت بیمه است دو نکته مهم قابلیت مقایسه اطلاعات در سطح بین المللی و افزایش شفافیت و افشاء موراد مرتبط با ریسک های بیمه ای است.
ارسال نظر