سرنوشت عجیب بزرگترین کشتی جهان+عکس

این داستان مربوط به ساختن بزرگترین کشتی جهان در بحران اقتصادی و بمباران و غرق شدن آن در قعر دریا و سپس پیدا شدن و استفاده‌ی دوباره از این کشتی به مدت ۲۱ سال است.
مردم کمی داستان این کشتی بزرگ ۵۶۴۰۰۰ تنی که ۱۵ متر از برج امپایر استیت (Empire State) بلندتر است را می‌دانند. این کشتی، حجم عظیمی دارد، در حدی که می‌تواند چهار برابر کلیسای سنت پول (St Paul's Cathedral) را ببلعد.

این سازه بزرگترین ماشین متحرک ساخت دست بشر است.
این کشتی، غول دریایی (Seawise Giant) نامگذاری شده بود و در واقع تانکری بود که در سال ۱۹۷۹ در ژاپن برای بازرگان یونانی که سفارش آن را داده بود، ساخته شد. زمانی که کشتی آماده شد، او نظر خود را عوض کرده بود و شایعه‌هایی درمورد ورشکستگی او درست شده بود، به همین دلیل از تحویل سفارش خود سر باز زد.

بعد از مدتی معطلی در پارکینگ کشتی‌ها، این تانکر به موسس چینی خطوط کانتینر‌های هنگ کنگی، تانگ (C.Y. Tung)، فروخته شد.
تانگ نه تنها از طول کشتی ناراضی نبود، بلکه به کمک تکنیک بولت کردن، قسمتی اضافی به کشتی الحاق کرد و ظرفیت کشتی را به ۱۴۰۰۰۰ تن افزایش داد.

طول این غول دریایی ۴۶۰ متر و عرض آن ۶۰ متر بود. این کشتی در حال حاضر رکورد بزرگترین ماشین ساخته شده توسط بشر را دارد. شعاع دور زدن کشتی ۳ کیلومتر بود و ۷ کیلومتر طول می‌کشید تا کشتی وقتی در حال حرکت با بیشترین سرعت خود یعنی ۸٫۵ متر در ثانیه بود، متوقف شود.

هدف از ساخت این کشتی جابه‌جایی نفت خام بین آمریکا و خاورمیانه بوده است. این کشتی قبل از جنگ ایران و عراق به مدت هفت سال این کار را انجام می‌داد تا زمانی که در دهه‌ی ۸۰ میلادی و در زمان جنگ این کشتی مورد هدف قرار گرفت.

در ماه می سال ۱۹۸۸ میلادی زمانی که جزیره‌ی لارک تخلیه شده بود، این غول دریایی توسط نیروهای صدام بمباران شد و همان‌طور که انتظار می‌رفت غرق شده و به کف اقیانوس نشست.
این گنج غول‌آسا که غرق شده بود، یک سال بعد و بعد از پایان یافتن جنگ، توسط شرکتی نروژی نجات یافت. کشتی برای تعمیر به سنگاپور کشیده شد و حدود ۳۷۰۰ تن فولاد جدید در کشتی کارگزاری شد.

صاحبان جدید کشتی که بسیار مثبت‌اندیش بودند، شرکت بین‌المللی نورمن، نام این کشتی را به غول خوشحال تغییر دادند و در سال ۱۹۹۱ این کشتی دوباره به آب بازگشت. جورگن جاهره (Jørgen Jahre)، آن را به قیمت ۳۰ میلیون یورو (۴۵٫۳ میلیون یورو به ارزش امروز) از این شرکت خرید و نام آن را به وایکینگ جاهره (Jahre Viking) تغییر داد. به مدت ۱۰ سال، دوباره تانکر وظیفه‌ی حمل سوخت را بر عهده گرفت. کشتی این وظیفه را برای شرکتی نروژی و با خدمه‌ای ۴۰ نفری انجام می‌داد.

زمانی رسید که اندازه‌ی بزرگ این کشتی بیشتر از اینکه حسن باشد تبدیل به نکته‌ای منفی شده بود. این مسئله در هواپیماهایی که در آن زمان مشغول به کار بودند هم دیده می‌شد. برای مثال ایرباس ۳۸۰ که بزرگترین هواپیمای شاخته شده تا سال ۲۰۰۵ بود، آن طور که امید می‌رفت محبوب نشد. امروزه اکثر شرکت‌های هوایی از هواپیماهای کوچک‌تر که امنیت بهتری دارند، استفاده می‌کنند. اخیرا وقتی صحبت حمل و نقل می‌شود، بزرگ بودن وسیله‌ای امتیازی منفی محسوب می‌شود.

علاوه بر مصرف زیاد سوخت، واکینگ جاهره به قدری بزرگ بود که در بسیاری از بندرهای جهان مانند کانال انگلیس، کانال سوئز مصر و کانال پاناما نمی‌توانست وارد شود. زمانی که کشتی به صورت کامل پر از سوخت بود، حدود ۲۵ متر در سطح آب اقیانوس فرو‌می‌رفت.

در سال ۲۰۰۴ زمانی که این کشتی به یک شرکت نروژی فروخته شد، کاربری آن از کشتی حامل سوخت به یک کشتی باری تغییر یافت. نام کشتی هم ناک نویس (Knock Nevis) شد. در این برحه کشتی وظیفه‌ی حمل بار از نروژ به قطر را داشت.

در سال ۲۰۱۰ میلادی، بعد از ۳۰ سال کار شایسته، بزرگترین کشتی جهان به یک شرکت هندی فروخته شد تا اجزای کشتی را از هم جدا کرده و آن‌ها را به فروش برسانند.

چیزی که از این کشتی غول‌آسا به جا مانده، یک مهار ۳۶ تنی است که در موزه‌ی دریایی هنگ‌کنگ نگهداری می‌شود.

کاپیتان سوریندر کومار موهان (Surrinder Kumar Mohan) که در زمانی که کشتی واکینگ جاهره بود، کشتی را هدایت می‌کرد در باره‌ی این تانکر عظیم می‌گوید:

من به مدت ۱۰ سال با این کشتی غول‌آسا زندگی کردم و ارتباط خاصی با آن داشتم. از اینکه امروزه از هم فروپاشیده بسیار غمگین هستم و فکر نکنم دیگر هیچ‌گاه کشتی با آن عظمت ساخته شود.