اوتیسم، بیماری استعدادهای خاموش

هم اکنون از هر ۷۰ یا ۶۰ تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است. هدف روز جهانی اوتیسم روشن کردن یک چراغ بر روی موانع پیش روی افراد مبتلا به اوتیسم و افرادی که با این بیماران زندگی می کنند یا هر روز با آنها در ارتباطند، است.

از اوتیسم به عنوان یک مساله در حال رشد، درک کمی وجود دارد و به همین دلیل فعالیت سازمان‌های جهانی به صورت سالانه برنامه ریزی شده تا دانش مربوط به کودکان و بزرگسالان که اختلالات اوتیسمی دارند، را افزایش دهد. این روز یک قدم برای جشن گرفتن استعدادهای بی همتای افراد مبتلا به اوتیسم است، هر چند تمرکز، بیشتر بر روی خوشامدگویی و در آغوش گرفتن آنها است.

اوتیسم یک اختلال تکوینی پیچیده است. متخصصان معتقدند که ویژگی‌های اوتیسم در طی سه سال از عمر یک فرد ظاهر می‌شود. این شرایط نتیجه‌ای از اختلالات نورولوژیک است که بر عملکرد معمول مغز، بخش مربوط به ارتباطات فرد و مهارت های اجتماعی او، اثر می‌گذارد.

مبتلایان به اوتیسم به ارتباطات غیر شفاهی علاقه دارند، اما از برهم‌کنش‌های اجتماعی هم چون شوخی یا بازی رنج وسیعی می‌برند. پژوهش‌های ژنومیک به منظور کشف دامنه اختلالات اوتیسمی شروع شد تا خصوصیت ژنتیکی مشترک با افراد مبتلا به ADHD، دوقطبی، اسکیزوفرنی یا افسردگی بالینی را مشخص کند. یک تیم تحقیقاتی احتمال می‌دهد که این پنج اختلال ذهنی دارای ویژگی های ژنتیکی مشترکی هستند.

افراد مبتلا به اوتیسم مجموعه‌ای از رفتارها را انتخاب می‌کنند و در برابر هر تغییر بدر فعالیت‌های روزمره مقاومت دارند. تعدادی از افراد نزدیک به این بیماران مبتلا توصیه می‌کنند که به شرطی که شخص بداند تغییر او را در مسیر پیشرفت می‌برد و زمان مناسب برای این تغییر داشته باشد، مقاومت در برابر تغییر به طور کامل حذف می شود یا بسیار کاهش می یابد.

اوتیسم اختلالی با دامنه وسیع است. این به این معنی است که هیچ دو فرد مبتلا به اوتیسمی دقیقا علایم یکسانی ندارند. برخی افراد علایم ملایمی دارند در حالی که افراد دیگر علایم شدیدتر دارند. در زیر ویژگی های شایع که در میان افراد مبتلا شناسایی شده را نام می بریم.

مهارت‌های اجتماعی

برخوردی که یک شخص با چنین اختلالاتی با افراد دیگر دارد در مقایسه با بقیه افراد متفاوت است. اگر علایم شدید نباشد، شخص از نظر اجتماعی شکننده به نظر می رسد، گاهی متهاجم، یا خارج شدن از هماهنگی با افراد دیگر را نشان می‌دهد. در صورت شدید بودن علایم، اشخاص به نظر نمی‌رسد که علاقمند به ارتباط با دیگران باشند. افرادی که با مبتلایان در ارتباط هستند، اذعان می‌کنند که این بیماران به سختی ارتباط چشمی برقرار می‌کنند، اما مربیان می‌توانند این مشکل را بهبود ببخشند و زودتر به علایم اوتیسم پی ببرند. افرا مبتلا فاقد مهارت صحبت کردن و بازی هستند.

حس همدردی- درک احساسات دیگران

مبتلایان در همدردی با دیگران ضعیف تر از افراد غیر مبتلا عمل می‌کنند. با این وجود، اگر مکررا با افراد دیگر باقی بمانند، توانایی آنها برای فهم حس این افراد بهبود می‌یابد. تقریبا هر کسی بر روی کره زمین ترجیح می‌دهد که بیشتر درباره خودش صحبت کند. این ویژگی در مبتلایان به اوتیسم بیشتر از دیگران است.

ارتباط فیزیکی

تعدادی از کودکان مبتلا دوست ندارند که در آغوش گرفته شوند یا به آنها دست بزنند. البته این ویژگی در مورد همه کودکان مبتلا صدق نمی‌کند و بیشتر آنها توسط پدر، مادر، مادربزرگ، پدربزرگ و معلم خود بغل می‌شوند و از اینکار لذت می برند.

صحبت کردن

هر چه شدت اوتیسم بیشتر باشد، بر مهارت صحبت کردن شخص بیشتر اثر می گذارد. بیشتر این کودکان اصلا صحبت نمی‌کنند. مبتلایان اغلب کلمات یا عبارت‌هایی که می‌شنوند را تکرار می‌کنند. طرز صحبت کردن آنها خیلی رسمی و خشک به نظر می‌رسد.

رفتار تکراری

یک مبتلا به اوتیسم رفتارهای قابل پیش بینی را دوست دارد. روتین بودن زندگی بهترین دوست برای او است. یک مثال از رفتار تکراری شامل پرش از یک سمت اتاق به سمت دیگر و بالعکس است که می تواند برای پنج تا 10 دقیقه طول بکشد. یا کشیدن یک شکل یکسان برای چندمین بار. آنها تغییر را دوست ندارند. اما برخی افراد اعتقاد دارند که به منظور کمک به یک کودک مبتلا، می توان به او یاد داد که چگونه بهتر شود یا با تغییر کنار بیاید. با این وجود مجبور کردن آنها به سازگار شدن با تغییرات می‌تواند بر کیفیت زندگی آنها اثر بدی بگذارد.

تکوین متفاوت کودک مبتلا به اوتیسم

در حالی که کودکان بدون اوتیسم در یک سرعت هماهنگ رشد می کنند، اما این واقعه در مورد کودکان مبتلا درست نیست. مهارت‌های ذاتی ممکن است به سرعت تکوین یابند، در حالی که مهارت های اجتماعی و زبانی آنها با تاخیر همراه است.

یادگیری

سرعت یادگیری یک کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند غیر قابل پیش بینی باشد. این کودکان ممکن است برخی چیزها را سریع تر از برخی دیگر یاد بگیرند. آنها ممکن است روش‌های سخت یادگیری یک عمل را زودتر از روش آسان یاد بگیرند. کودکان مبتلا به اوتیسم استعدادهای نهفته‌ای دارند که اگر کشف شده و قدری کمک شوند همچون یک نابغه در آن پیشرفت می‌کنند.

تیک های فیزیکی

این شایع نیست که افراد مبتلا به اوتیسم تیک داشته باشند. معمولا حرکت های فیزیکی وجود دارد که می‌تواند نامنظم باشد. برخی تیک‌ها می تواند کاملا پیچیده باشد و تا مدت طولانی ادامه یابد. اما برخی از مبتلایان می‌توانند این تیک ها را کنترل کنند.

وسواس

افراد مبتلا اغلب مبتلا به وسواس هستند.

احساسات

یک شخص با اوتیسم مانند دیگران حس عشق، خوشحالی، ناراحتی و درد دارند. تنها به خاطر این که برخی از آنها ممکن است حس‌شان را مانند دیگران ابراز نکنند، به این معنی نیست که حسی ندارند. این مهم است که به این افراد آموزش داده شود که حس خود را در یک شیوه مفید نشان دهند.

همه افراد مبتلا دارای یک استعداد باورنکردنی درباره اعداد و موسیقی نیستند. با این وجود، یک نسبت قابل توجهی از بیمارن دارای IQ بالا و یک استعداد بی نظیر برای علوم کامپیوتر هستند. کمپانی نرم افزار آلمان با آگاهی از این حقیقت، در می ۲۰۱۳ اعلام کرد که قصد دارد صدها فرد مبتلا به اوتیسم را به عنوان تست کننده نرم افزار، برنامه ها و متخصص تضمین کننده کیفیت اطلاعات استخدام کند.

با توجه به اطلاعات ذکر شده در بالا، به والدین توصیه می شود به استعداد فرزندان مبتلای خود توجه کرده و با آموزش مناسب و باور به آنها، در رسیدن آنها به موفقیت کمک کنند.