به گزارش اکونا پرس،
سیدحمایت میرزاده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت درخصوص آمار ستاد مباره با مواد مخدر مبنی بر اینکه در سال 95 دو درصد از دانش‌آموزان متوسطه دوم موادمخدر را تجربه کرده‌اند، گفت: زمانی چهاردیواری مدرسه تنها محل آموزش و ارائه اطلاعات به دانش‌آموزان بود اما اکنون این اطلاعات و آموزش‌ها از منابع متعدد به دانش‌آموزان رسیده و شکیل‌گیری شخصیت آن‌ها صرفا از طریق مدارس نیست بنابراین باید پذیرفت که اکنون این دیوار برداشته شده است.

 

نماینده مردم گرمی در مجلس شورای اسلامی درخصوص تصمیم استقرار پلیس در اطراف مدارس دخترانه و پسرانه، افزود: اگرچه این اقدام می‌تواند تا حدودی بازدارنده باشد اما به‌یقین راه حل نیست و برای کاهش آسیب‌ها باید به سمت فعالیت‌های فرهنگی و تربیتی در مدارس و جامعه رفته و آگاهی دانش‌آموزان و خانواده‌ها را افزایش داد.  

 

وی با بیان اینکه عوامل متعددی بر دانش‌آموزان به لحاظ رشد علمی و فکری و حتی آسیب‌پذیری تاثیر دارد، بنابراین انتظار حل این مشکل صرفا از طریق مدارس عقلانی نیست، ادامه داد: حتی اگر این مشکلات به شعاع 500 متری مدارس رسیده باشد باز هم آموزش و پرورش نمی‌تواند به تنهایی با آن مقابله کند و باید دلایل گسترش این میزان موادمخدر در جامعه ازسوی دستگاه‌های متعدد آسیب‌شناسی و با آن مقابله شود.

 

برنامه‌های هیجان‌انگیز در مدارس، بی‌تمایلی به موادمخدر را به دنبال دارد

 

میرزاده با تاکید بر اینکه باید از مسئولان پرسید تاکنون برای پرکردن اوقات فراغت دانش‌آموزان چقدر اعتبار کنار گذاشته و برای تفریح این افراد چقدر تلاش شده است، اضافه کرد: مسئولان باید برای این قشر از جامعه به قدری برنامه‌های نشاط‌ ‌آور و هیجان‌انگیز در مدرسه و پس از آن ایجاد کنند که دیگر تمایلی به مواد مخدر و ارضای هیجانات و کنجکاوی‌های خود با آسیب‌ها نداشته باشند.

 

وی به نقش آموزش و پرورش در کاهش گرایش دانش‌آموزان به موادمخدر و دیگر آسیب‌ها و همچنین کاستی‌هایی که در این سال‌ها صورت‌گرفته اشاره کرد و گفت: متاسفانه چندین دهه، اولویت اصلی مدارس کنکور و مسائل آموزشی بوده است و تا زمانی که این مقوله ادامه داشته باشد باز هم در حق مسائل تربیتی دانش‌آموزان اجحاف خواهد شد.

 

مشکلات معیشتی معلمان انتظار داشتن انگیزه برای کار فرهنگی را در آن‎ها از بین برده است

 

سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس درحالی که معتقد است آموزش‌های تربیتی و پرورشی در مدارس جدی گرفته نمی‌شوند و از تغییرات عجیب و غریب فرهنگی که با سرعت بالایی نیز رخ داده‌ باز مانده‌اند، بیان کرد: در کنار تمامی کاستی‌ها تا زمانی که معلمان مشکلات معیشتی دارند نمی‌توان از آن‌ها انتظار انگیزه و حوصله کار فرهنگی را داشت.