به گزارش اکونا پرس،

در طول سال‌های معلمی‌ام اخبار تلخ کم نشنیده‌ام اما هتک حرمت اخیر دانش‌آموزان ناگوارترین خبر این سال‌ها بود، چه از باب صدمه‌ای که بر دانش‌آموزان و خانواده‌های مهربان‌شان وارد شده و چه از جهت آسیبی که به شأن و جایگاه معلمی وارد شده است.

جامعه معلمی اما به طریق اولی اندوهناک و غمگین است. فردی که تمام عمر خود را در کنار تمام مضایق و سختی‌های شغل معلمی صرف تربیت فرزندان این مرز و بوم می‌کند، زمانی که این دست خبر‌ها را می‌شنود دو چندان غصه‌دار می‌شود. اندوهگین آینده فرزندانی که توسط فردی بیمار آسیب می‌بینند. نگران اعتماد لکه‌دار شده چندصد‌ساله یک جامعه می‌شود. نگران نگاه‌های پراضطراب خانواده‌هایی که از فردا فرزند خودشان را تحویل مدرسه می‌دهند. معلم بیشتر از همه نگران می‌شود، زیرا که او چون پیامبران غصه‌دار مردم و آینده فرزندان ایشان است.

خبر دردناک‌تر از آن چیزی بود که فکرش را می‌کنید. نام «معلم» مورد اتهام قرار گرفته بود. تلاش کردم در این چند روز از طریق رسانه‌های اجتماعی و برخی گفته‌ها تاکید کنم که متهم اصلا و ابدا معلم نبوده است. او یک فرد بیمار بود که در سایه غفلت برخی مدیران به محیط مقدس مدرسه رخنه کرده است که البته تمام مسببان باید مجازات شوند زیرا که جامعه تعلیم و تربیت ما پاک و منزه است.

من با افتخار متعلق به جامعه فرهنگیان شریف هستم؛ جامعه‌ای زحمتکش، کم‌توقع اما پر‌مسوولیت. اجازه نخواهم داد اینچنین مشکلاتی سرمایه اجتماعی ارزشمند همکارانم را کاهش دهد یا خدای ناکرده بذر بی‌اعتمادی به مدرسه را در دل خانواده‌ها بکارد. معلمان ما شریف‌ترین اقشار جامعه‌اند. قدردان زحمات آنها باشیم.

در کنار اقدامات اولیه، با تشکیل کارگروهی با مشارکت نهادهای علمی همچون سازمان نظام روانشناسی و انجمن روانشناسی تربیتی و مسوولان گزینش نسبت به به‌روز‌رسانی علمی و تقویت گزینش و طراحی نظام پایش مداوم صلاحیت حرفه‌ای اقدام می‌کنیم.

از ابتدای سال تحصیلی جاری طراحی سامانه‌های سنجش صلاحیت حرفه‌ای مدیران و نظام سنجش و تضمین کیفیت مدارس را آغاز کرده‌ایم که می‌تواند در کاهش این آسیب‌ها و جلوگیری از حضور نیروی انسانی فاقد صلاحیت در نظام آموزشی موثر باشد. همچنین دستور داده‌ام سامانه بازرسی و شکایات مردمی برای ارتباط راحت‌تر خانواده‌ها به‌روز‌رسانی شود.

اما این اقدامات، بدون توجه به آموزش هر ۳ ضلع تربیت یعنی دانش‌آموز، خانواده و مدرسه کم‌اثر است. در مدرسه، بخشی از نیروی انسانی توسط دانشگاه فرهنگیان و دوره‌های کوتاه‌مدت آن آموزش می‌بینند. برای آموزش خانواده‌ها با راه‌اندازی شبکه تلویزیون تعاملی سینا، برنامه‌های آموزشی را تولید کرده‌ایم که باید تقویت شود. برای دانش‌آموزان نیز آموزش مهارت‌های زندگی به‌ویژه مهارت‌های ارتباطی در برنامه تحصیلی اجرا می‌شود.

 

اعتماد