موافقان و مخالفان کی روش
کارلوس کیروش که از فروردین 1390 هدایت تیم ملی فوتبال ایران را نزدیک به 8 سال به عهده داشت، سرانجام به این همکاری پایان داد و با انتشار پیامی از فوتبال ایران خداحافظی کرد.
به گزارش ایران طولانیترین دوره هدایت تیم ملی را با اختلاف زیاد نسبت به برانکو و علی پروین به نام خود ثبت کرد.
،کیروش در این 7 سال و 10 ماه، با 100 بار نشستن روی نیمکتکیروش که در این مدت دو بار تیم ملی را به جام جهانی رساند و دو بار در مرحله یکچهارم نهایی و نیمه نهایی جام ملتهای آسیا شکست خورد، با عده زیادی از مسئولان و دست اندرکاران ورزش و فوتبال ایران سر و کار داشت، با خیلیها دچار مشکل شد و عدهای هم به شدت به او علاقه داشتند.
در این فهرست مروری خواهیم داشت بر افرادی که از رفتن این مربی پرتغالی خوشحال شده و در طرف مقابل افرادی که به خاطر جدایی او احساس ناراحتی دارند.
برانکو
برانکو ایوانکوویچ بدون شک در مدت حضور کیروش در ایران بزرگترین حریف او به حساب میآمد. کسی که برخلاف مانوئل ژوزه سرمربی اسبق پرسپولیس و هموطن کیروش، در ایران دوام آورد و حتی پس از تهدید کیروش مبنی بر اینکه ایران یا جای من است یا جای برانکو، باز هم از جایش تکان نخورد و در پرسپولیس ماند.
بازیکنان
اکثر بازیکنان در فوتبال ایران به نیکی از کیروش یاد میکردند. با این حال بازیکنانی که با حضور کیروش پیراهن تیم ملی را از دست دادند یا جایگاه متزلزلی پیدا کردند دل خوشی از او ندارند. برخی از آنها از همان ابتدا با کیروش به مشکل خوردند و برخی در اواخر حضور کیروش از پازل تفکرات او خارج شدند.
مهدی رحمتی، محمدرضا خلعتبری، پیام صادقیان، محسن مسلمان، سروش رفیعی، وریا غفوری، شجاع خلیل زاده، سیدجلال حسینی، سید حسین حسینی و... از این دسته بودند.
در دوران سرمربیگری کیروش و دعوت از بازیکنان مختلف به تیم ملی همواره تعدادی نام بودند که افکار عمومی معتقد بود پیراهن تیم برای آنها بزرگ است اما کیروش به آنها اعتقاد داشت و آنها هم پاسخ اعتماد کیروش را میدادند. امیر عابدزاده، محمدحسین کنعانی زادگان، محمدرضا خانزاده شاخص ترین مثالهایی هستند که اگر کسی غیر از کیروش سرمربی تیم ملی بود به سختی می توانستند راهی به فهرست پیدا کنند. سردار آزمون، مهدی طارمی، رامین رضاییان و سعید عزت اللهی هم از جمله بازیکنانی هستند که با وجود داشتن شایستگی فنی بسیار، حمایت زیادی از طرف کیروش داشتند و با رفتن او احساس خوبی ندارند.
لژیونرها و دورگهها
از اواسط دوران حضور کیروش در ایران این فرض اثبات شد که کیروش به بازیکنان داخل ایران اعتقای ندارد و حضور در تمرینات تیمهای خارجی را شرط مهمی برای دعوت به تیم ملی میداند. کیروش ابتدا به سراغ دورگهها رفت و وقتی از آنها نتیجه نگرفت شروع به تشویق بازیکنان به خروج از لیگ ایران و لژیونر شدن کرد. صادق محرمی، فرشاد احمدزاده و سایر بازیکنانی که با این فرض و بدون داشتن پیشنهاد مالی بالا و تنها با انگیزه دعوت شدن به تیم ملی راهی لیگهای خارجی شدند حالا دیگر حال و روز خوبی ندارند.
شرکای تجاری و ایجنتها
کیروش دوستان ایرانی و خارجی برای تهیه اردوها و هماهنگی بازیهای تدارکاتی در سراسر جهان داشت که نبودن او در تیم ملی خبر خوبی برایشان نخواهد بود. البته تیم جدید کیروش کمابیش این فرصت را برای ادامه همکاری آنها فراهم خواهد کرد. در طرف مقابل هم ایجنتهایی قرار دارند که فرصت آوردن یک مربی جدید به فوتبال ایران را پیدا میکنند و بازیهای تدارکاتی هم که به قوت خود باقی است.
مدیر یکی از شرکتهای معروف تولیدی ورزشی هم احتمالا از خوشحالترینها خواهد بود، کسی که شرکت متبوعش سالها تهیه کننده لباسهای ردههای مختلف ملی و باشگاهی بود و پس از مشکل پیدا کردن با کیروش این فرصت را از دست داد.
نزدیکان سرمربی
کیروش که نباشد نیازی به مترجمش هم نیست، پس نقطه پایان آرین قاسمی همین جاست. همین طور مارکار آقاجانیان که بعید است جایی در کادر بعدی تیم ملی داشته باشد و میتوان در دسته ناخوشها قرارشان داد. تکلیف اعضای خارجی کادر تیم ملی هم مشخص است. جایگاه ساکت دبیرکل سابق و مسئولان رسانهای و روابط عمومی فدراسیون که با کیروش نزدیک بودند هم چندان محکم نخواهد بود.
وزارت ورزش
با مصاحبه تندی که کیروش پس از بازی با یمن مستقیما خطاب به وزیر ورزش انجام داد، بدون شک مسئولان این وزارتخانه از رفتن مرد پرتغالی خوشحال هستند، حتی اگر در مواضع رسمیشان آن را پنهان کنند.
مهدی تاج
رئیس فدراسیون فوتبال در رابطهاش با کارلوس کیروش فراز و فرودهای بسیاری داشت. تاج که در زمان ریاست سازمان لیگ در لیست سیاه سرمربی پرتغالی قرار گرفته بود پس از رسیدن به سکان هدایت فدراسیون راه حمایت از کیروش را در پیش گرفت و در معادلات بعدی همواره پشت نام کیروش پنهان شد و حالا در مراودات با مسئولان بالادستی و وزارت ورزش برای انتخاب یک مربی جدید، دیگر دست بالا را نخواهد داشت و حضور او لزوما ضامن حفظ سرمربی تیم ملی نخواهد بود.
هواداران
تا این لحظه اتفاق نظر درباره کیروش بین آنها دیده نشده، بخشی از هواداران از رفتن او ناراحت هستند و بخش دیگر خوشحال.
رسانهها
کارلوس کیروش به عنوان یک نام بزرگ همواره سوژه داغی برای پرداختن در رسانهها بود اما از طرف دیگر چندان تن به گفتوگو و نزدیک شدن به جراید در این سالها نداد و میتوان گفت رسانهها از رفتن او چندان تحت تاثیر قرار نمیگیرند.
رقبا
اصلی ترین رقیب کیروش در فوتبال آسیا در سالهای اخیر، تیم ملی کره جنوبی بود که همواره در قرعهکشی ها مقابل نام ایران قرار می گرفت و در اکثر مواقع از مربی پرتغالی ایران شکست میخورد. تیمهای بزرگ و هجومی که در مقابل دفاع چندلایه و وحشتناک تیم کیروش زله شدند هم موقع دیدن نام ایران نفس راحتی میکشند.
بلاتکلیفها
عدهای از افراد هم هستند که از مواضع و برخوردهای آنها به برداشت دقیقی نمیتوان رسید. افرادی مثل امیر قلعه نویی که از یک طرف همیشه منتقد کیروش بودهاند و از طرف دیگر گاهی پستهای حمایتی از او گذاشتهاند. کریم انصاری فرد، مسعود شجاعی، رضا قوچان نژاد و بسیاری دیگر از افراد هم ممکن است با رفتن کیروش خوشحال یا ناراحت باشند اما با قاطعیت نمیتوان درباره آن اظهار نظر کرد.
سایرین
فهرست نفراتی که در این سالها با کیروش دچار چالش شدند آن قدر طولانی است که از حوصله بحث خارج است اما به صورت گذرا می توان به اسامی چون امید نمازی، مجید صالح، افشین پیروانی، علی کریمی، هومن افاضلی و همسرش زهره هراتیان، محمد مایلی کهن، علیرضا اسدی، عباس ترابیان، مهدی مهدوی کیا، مجید جلالی، زلاتکو کرانچار، حمید استیلی و... اشاره کرد که خبر جدایی سی کیو از فوتبال ایران برای آنها خبر جذابی خواهد بود.
ارسال نظر