همه ۲۹۰ نماینده را بفرستید جام جهانی!

عصر ایران نوشت: «در خبرها آمده بود که در مجلس قرعه‌کشی کرده‌اند تا چند نفرشان به خرج بیت‌المال به جام جهانی روسیه اعزام شوند. در واکنش به اعتراضات به این موضوع، تعدادی تکذیب و برخی سکوت کردند و بعضی هم اعلام انصراف داشتند و یک نفر هم گفت که به هزینه شخصی به روسیه می‌رود و مسابقات را تماشا خواهد کرد.

اما به نظرم بهتر است همه ۲۹۰ نماینده به جام جهانی اعزام شوند؛ قبل از آغاز مسابقات اعزام شوند و بعد از پایان مسابقات تا هر وقت که دوست داشتند باقی بمانند.

همه ۲۹۰ نماینده مجلس را بفرستید جام جهانی تا آدم های متفاوت و متنوع در رنگ و زبان و شکل های مختلف ببینند. همه را بفرستید تا صدای جدید بشنوند تا جای جدید و فضای تازه ببینند. همه را بفرستید تا بروند و ببینند دولت‌ها به صورت حداکثری در زندگی مردم دخالت نمی‌کنند. بروند تا ببینند زنان و مردان می‌توانند در کنار هم در ورزشگاه بنشینند و فوتبال تماشا کنند؛ بی آن که کسی منقلب شود؛ بروند تا شاید صدای خوش و موسیقی به گوششان بخورد و با هنر مهربان‌تر شوند.

بروند شاید با چیزی به نام فیفا آشنا شدند و دانستند که فدراسیون های فوتبال نه زیرمجموعه دولت ها که زیرمجموعه این نهاد بین المللی اند. بروند شاید با فیفا آشنا شدند و دانستند که نهادهای بین المللی سازوکار خود را دارند و با فحش به آنها نمی توان کاری کرد بلکه باید تیم خوبی داشت؛ بروند مربیان و بازیکنان خارجی در تیم های ملی دیگر کشورها را ببینند شاید از دگرستیزی و خارجی ترسی شان کم شود.

بروند شاید اندکی نظم و ترتیب دیدند و خوششان آمد و خود نیز به کار گرفتند. بروند تا رنگ ببینند، رنگ قرمز و سبز و صورتی و زرد و بنفش و... .

بروند تا آدم های قدبلندتر از خود ببینند و بدانند همیشه خود قدبلندترین نیستند.

همه پول جمع کنیم و بدهیم تا همه نمایندگان مجلس، همه ۲۹۰ نماینده بروند جام جهانی، برای چند ماه هم بروند.

بروند خوش‌بگذرانند شاید با خوش بودن ملت راحت تر کنار بیایند؛ شاید خوش شان آمد و دلشان به رحم آمد و با سفرهای خارجی مردم کمتر مخالفت و عوارض خروج را کم کردند.

بروند با صنعت سرگرمی و اوقات فراغت آشنا شوند، شاید آن را به رسمیت شناختند و از آسیب زدن به آن صرف نظر کردند.

بروند اینترنت بدون فیلتر ( و البته در روسیه کم فیلتر) ببینند، شاید اینترنت هراسی آنها کم شد.

بروند، کنجکاوی کنند، سوال کنند، بشنوند بعد عمری حرف زدن و... .

بروند و چند هفته ای زندگی عادی را تجربه کنند فارغ از کار و تماس های تلفنی ممتد و جلسات بیهوده و حرف های بی حاصل؛ شاید دریابند زندگی عادی یعنی چه؟ همانی که مردم ایران می خواهند: زندگی عادی!»