قهر مصلحتی!
غیبت دنبالهدار سران قوا در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام شائبههایی را به وجود آورده است.
روزنامه قانون نوشت: «احمدینژاد و حضور او در عالم سیاست ایران تاثیراتی مختص به بازه‌ای خاص نداشت و غرامت کشاندن او به این عرصه را طرفداران او باید همواره پرداخت کنند. البته این هزینه‌ها تنها بر گردن یاران وی سنگینی نمی‌کند بلکه مخالفان و رقبای او مانند دیگران از ترکش‌های اقدامات او در امان نخواهند ماند. در همین حال بارها شاهد آن بودیم که سران قوا، جریان‌ها و افرادی که با او از لحاظ فکری و عملکردی همگرایی ندارند زیر سنگین‌ترین هجمه‌ها از جانب او قرارگرفتند و بیشتر در برابر آن سکوت کردند. به نظر مسئولان کشور و آن دسته از جریان‌هایی که احمدینژاد به آنها حمله‌ور می‌شود بی‌توجهی و اقدام عملی را علیه او در دستور کار قرارداده اند و با وی به اصطلاح دهن به دهن نشوند.
ماجرای یک عدم حضور
در همین حال به نظر می‌رسد که سران قوا در برابر اظهارات احمدینژاد که در نامه‌ای خطاب به رهبر معظم انقلاب گفته بود رییس قوه قضاییه را برکنار کنند و با انتخابات زودهنگام و بدون مهندسی روسای قوا دو قوه دیگر را نیز به نوعی کنار بزنند، تصمیم گرفتند تا به جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام که احمدینژاد نیز در آن حاضر است، نیایند. این شائبه نخستین بار توسط رسانه نزدیک به دولت منتشر شد ولی در ادامه عزت ا... ضرغامی در کانال تلگرامی خود برای رد این ماجرا نوشت: «شایعات روزهای اخیر در مورد عدم شرکت سران قوا در جلسه مجمع، به دلیل اعتراض به حضور آقای احمدینژاد با هیچ معیاری قابل پذیرش نیست. شایسته است که آقایان با حضور خود در جلسه بعدی یا تکذیب این شایعات، حرمت حکم و توقع رهبری معظم از آنان را نگه دارند. مهم‌ترین مصلحت نظام، فهم و درک مصالح کشور و ترجیح آن بر منافع فردی، گروهی و سیاسی است. اعضای محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام به ویژه روسای قوا باید آیینه تمام نمای این هویت باشند. شایسته است که آقایان با حضور خود در جلسه بعدی یا تکذیب این شایعات، حرمت حکم و توقع رهبری معظم از آنان را نگه دارند.»
تکذیب نشد
بعد از آن مجید انصاری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در پاسخ به این پرسش که آیا سران سه قوه به دلیل حضور محمود احمدینژاد در جلسات اخیر مجمع شرکت نکرده‌اند، گفت که خود سران سه قوه یا دفاتر آنها باید پاسخگوی این موضوع باشند اما قبل از این هم پیش آمده که به دلیل مشغله کاری نتوانستند منظم در جلسات مجمع شرکت کنند. او به ایسنا در این باره گفته بود که عضویت در مجمع تشخیص مصلحت از این جهت که با حکم مقام معظم رهبری است ایجاب می‌کند که تمام اعضا تلاش کرده، در جلسات شرکت کنند. البته در گذشته هم این اتفاق افتاده بود که سران سه قوه به لحاظ مشغله کاری بالایی که دارند به ویژه آقای رییس‌جمهور کمتر در جلسات مجمع شرکت کرده‌اند و فقط در جلساتی که موضوعات مهم طرح می‌شد و وقت جلسه هم با زمان آنها هماهنگ بود به طور منظم شرکت می‌کردند.
وی ادامه داد: در هر صورت عضویت در مجمع افتخار بزرگی است. مجمع جایگاه بالایی در نظام جمهوری اسلامی ایران دارد. مجمع نهاد مشورتی مقام معظم رهبری در حل معضلات نظام و تدوین سیاست‌های کلی نظام است. در واقع ریل‌گذاری‌های اصلی نظام در سیاست‌های کلی از طریق مشورت مجمع تشخیص مصلحت انجام می‌شود.
انصاری در ادامه اظهاراتش درباره اهمیت جایگاه مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفت: در موضوعات اختلافی میان شورای نگهبان و مجلس شورای اسلامی، مجمع بنابه مصالح به موضوعات اختلافی ورود پیدا می‌کند و در آنجا هم نقش مجمع نقش تعیین‌کننده‌ای است و فصل‌الخطاب قانونگذاری در کشور است.
وی افزود: کارکردهای مجمع، کارکردهای بسیار مهمی است. برای هر سه قوه گره‌گشاست؛ زیرا برخی از موضوعات مطرح شده در مجمع گره‌های قوه مجریه و برخی دیگر از موضوعات گره‌های موجود در کار قوه قضاییه را باز و همچنین برخی موضوعات دیگر ریل‌گذاری قضایی کشور را مشخص می‌کند. این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در پایان گفت: اگر سران سه قوه به گونه‌ای زمان‌شان را تنظیم کنند که بتوانند دست‌کم در جلسات اصلی مجمع منظم شرکت کنند، به نظر می‌رسد که به نفع کشور و مطلوب است.
جای سران قوا پر شد!
برخی از اقدامات و حواشی نیز به این شائبه دامن زده است. برای مثال رسانه‌های نزدیک به احمدینژاد در خبری با انتشار تصاویر مربوط به نشست روز شنبه مجمع تشخیص مصلحت نظام نوشتند: «در پی چند جلسه عدم حضور حسن روحانی و برادران لاریجانی در مجمع تشخیص، صندلی ها جابجا و جای سران قوا پر شد!» از طرفی دیگر علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی که در جانمایی مجمع همواره در کنار احمدینژاد می‌نشست با تغییر جایگاه خود به بالای مجمع رفت.
شبه سناریو
سکوت عجیب و غریب در برابر اظهارات و اقدامات احمدینژاد از جانب جریان‌ها و افراد حامی او در این بازه زمانی افکار را به سمتی می‌برد که گویی قرار است با سناریوی قهرمان و اپوزیسیون سازی از احمدینژاد سران قوا و جریان‌های حاکم در قدرت را کنترل کرده و به نوعی وضعیت کشور را به سمت یک توازن قدرت ببرند. اقدامی که هیچ کاراکتری مانند احمدینژاد نمی‌تواند نقش اول این فیلم را بازی کند؛ فردی که سال‌هاست از علی لاریجانی کینه دارد، به خاطر برخورد با عواملش چشم دیدن مسئولان قضایی را ندارد و حسن روحانی را به دلیل آن که سال‌هاست اقدامات و جایگاه او را در دوران ریاستش زیر سوال برده تحمل نمی‌کند. از همان ابتدا نیز برخی معتقد بودند که احمدینژاد مصلحت نظام را نمی‌داند و این روزها با اقداماتی که انجام می‌دهد مشخص است که راه او در مسیر مصلحت نظام جمهوری اسلامی نیست.»
ارسال نظر