به گزارش اکونا پرس،

به نقل از اداره ارتباطات و امور بین الملل سازمان نوسازی شهر تهران، در این نشست گزارشی از طرح ها و برنامه های تدوین شده برای احیاء و نوسازی محله عودلاجان در طی 50 سال گذشته ارائه شد و دلایل عدم توفیق و اجرایی نشدن طرح های پیشین، ضرورت تدوین طرح جدید و یا بازنگری در طرح های مدون گذشته، فعالیت های مناسب استقرار و رویکردهای مناسب برای مداخله در اراضی رها شده در محله برازجان مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.

عبدالرضا گلپایگانی، معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران و ریاست این نشست تخصصی از نکاتی که از سوی اساتید و صاحبنظران حاضر در جلسه پیرامون چالش های برنامه ریزی در محله عودلاجان ارائه شد، تشکر کرد و متذکر شد: ضروری است رویکردها بصورت جامع و کامل باشد و مسائل اجتماعی و اقتصادی حتماً مدنظر قرار گرفته شود چرا که پرداختن صرف به مسائل کالبدی درمان درد نه تنها محله عودلاجان بلکه سایر محدوده های تاریخی نیز نخواهد بود.

معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران با تأکید بر اهمیت روشن شدن مفهوم و تعریف ارزش، گفت: آیا تعریف ارزش، مشخص شدن جنبه های کالبدی، آجری، نوع پلان معماری است یا مفهوم و معنای عمیق تری دارد؟ 

گلپایگانی با اشاره به این که محله عودلاجان و یا بازار تهران یکی از پنجره هایی است که ما را به ارزش های تاریخی مان متصل می کند، تصریح کرد: بازار تهران، نمادی از سابقه کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگ ایرانی است و پاسخگویی به چگونگی برخورد و نحوه مواجهه با این محدوده های واجد ارزش، مسئله ای پیچیده و دشوار است.

معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران از برنامه ریزی برای تشکیل شورای تخصصی شهر تهران خبر داد و گفت: ضروری است که متخصصین و افرادی که دغدغه و ریشه در مسائل شهر دارند در این شورا حضور داشته باشند و نه مدیران، چرا که مدیران در دوره مدیریت کوتاه مدت خود نمی توانند برای دامنه ای گسترده و ارزشمند تصمیم گیری نمایند.

گلپایگانی با تأکید بر ضروت تداوم و استمرا جلسات، تصریح کرد: متخصصان باید بیایند، همفکری کنند و مدیران را راهنمایی کنند که چگونه عملیات اجرایی انجام دهند؛ تلاش می کنیم مسائل را کاهش و اعتبار محل را افزایش دهیم. همکاران من در شهرداری منطقه نیز پیگیر مسائل هستند و راهنمایی شما اساتید و صاحبنظران قطعاً کارساز خواهد بود.

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران ضمن تشکر از حضور مدعوین و نکات و نظراتی که در این جلسه از سوی اساتید و صاحبنظران پیرامون چالش های برنامه ریزی در محله عودلاجان مطرح شد، در جمع بندی نکات مطروحه در این نشست، خاطرنشان کرد: نکته ای که در خصوص رویکرد و نحوه مداخله در این محدوده مورد اتفاق نظر اساتید واقع شد، این بود که اصالت و نقطه اول با رویکرد است و مشخص شدن نگاهمان نسبت به این محدوده، امری ضروری و اجتناب ناپذیر می باشد.

علی اکبری با بیان این که آنچه در رویکرد برنامه ریزی و مداخله در محله عولاجان از اصالت برخوردار است، محتوا، فعالیت و کارکردی است که این محدوده می خواهد داشته باشد، عنوان کرد: نقش، جایگاه و کارکرد محله عودلاجان در حال و آینده نمی تواند بصورت مستقل از محدوده مرکزی تهران و کل شهر تهران مد نظر قرار گرفته شود.

وی ضمن تأکید بر ضرورت وجود نگاه سیستماتیک در تعریف نقش محله عودلاجان، خاطرنشان کرد: زمانی که از نگاه سیستماتیک صحبت می کنیم منظور تلفیق ابعاد اجتماعی، اقتصادی  و ... با جنبه رایج کالبدی و حرکت به سمت برنامه ریزی فضایی است و در تعریف این نقش نمی توان جایگاه دخیلان و شبکه های قدرت را نادیده گرفت.

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با بیان این که در مورد جایگاه محله عودلاجان دو دیدگاه می تواند وجود داشته باشد که نیازمند تفکر است، اظهار داشت: دیدگاه اول این است که آنچه در ادبیات برنامه ریزی و نظریه های شهری به عنوان اعیان سازی شناخته شده و جریان های وابسته به طبقه متوسط، طبقه خلاق و عبارت هایی از این دست را وارد کرد و با بهره گیری از ظرفیت آن و تعمیم این رویکرد بتوان هویت جدیدی به محله بخشید و دیدگاه دوم این است که آینده این محله در تداوم گذشته آن باشد و در این چارچوب، خودش راه حلی برای احیاء پیدا کند.

علی اکبری با تأکید بر اهمیت وجود یکپارچگی و وحدت در تصمیم گیری، عنوان کرد: ضروری است سیاست ها، برنامه ها و تصمیم ها از ثبات لازم برخوردار باشند و در عین حال از شتابزدگی و تعجیل در مواجهه کلی با موضوع اجتناب کرد.

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران در خاتمه جمع بندی از موضوعات مطرح شده در این جلسه با اشاره به ضرورت توجه به جریان های خودانگیخته در محله عودلاجان در طی سالیان گذشته، متذکر شد: آنچه علیرغم تمامی ملاحضات مطرح شده در محله عودلاجان باقی می ماند و به نظر می رسد نمی توان آن را به جریانی خودانگیخته سپرد، مسئله 3 هکتار اراضی تملک شده و رها شده در این محله است که به هویت محله آسیب جدی وارد کرده است و نمی تواند در انتظار سرنوشتی نامعلوم باشد که در زمانی نامشخص با سیاست هایی که هنوز مشخص نشده است، تعیین تکلیف شود. 

علی اکبری عنوان کرد: بررسی سیستماتیک اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، محیطی و کالبدی محله عودلاجان و ارائه پیشنهادات و گزینه های مختلف به منظور تعیین رویکرد و نحوه مداخله در بافت فرسوده این محله در دستور کار حوزه شهرسازی و معماری شهرداری تهران، سازمان نوسازی شهر تهران و منطقه قرار گرفته است.

علی محمد سعادتی، شهردار منطقه 12 نیز در این جلسه عنوان کرد: به شدت برای محله عودلاجان خوش بین هستم چون روزی نیست که با جوانه های جدید زندگی در این محله مواجه نباشم.

شهردار منطقه 12 بر ضرورت اجتناب از شتابزدگی در اجرا تأکید کرد و متذکر شد: ایرادی که وجود دارد این است که انتظار داریم بیماری که 40-50 سال مورد بی توجهی قرار گرفته ظرف مدت کوتاهی سرپا شود، اما همین که ضربان قلب این بیمار به کما رفته قدری منظم تر می تپد، نشان می دهد در مسیر احیاء و شرایط درست در حال حرکت هستیم.

شهردار منطقه 12 با بیان این که در طرح تفصیلی در سیاست های توسعه ای در شهر چه در شهرداری و چه در سازمان میراث فرهنگی سکوت داریم و ارتباط موضوع با زندگی اجتماعی و یا زندگی اقتصادی مبهم است، تصریح کرد: وقتی بازار و بازاریان را نسبت به موضوع عامل تخریب و یا عامل مغایر با اهدافمان تلقی می کنیم و در تقابل با انرژی اقتصادی پیرامون خود در بازار تهران در حال حرکت باشیم، در تحقق این مهم به نتیجه نخواهیم رسید.

سعادتی با اشاره به تمایل بازاریان و ساکنان منطقه برای حفظ و احیاء خانه های ارزشمند و تاریخی، افزود: سه سال از سنگفرش شدن خیابان پامنار می گذرد و کاسبان اتحادیه فلزات اکنون خودشان برای تغییر شغل مراجعه می کنند و خواهان این هستند که به سمت مشاغلی روند که ساعات بیشتری از شبانه روز را بتوانند فعالیت کنند و بهره برداری اقتصادی بیشتری  داشته باشند.

وی افزود: در محله پامنار، اسباب بازی فروشی و یا دیزی سرا راه اندازی شده که باعث تردد آدم های مختلف با جنسیت های متفاوت در ساعات مختلفی از شبانه روز در این محدوده شده است؛ اتفاقی که تا 4-5 سال پیش شاهد آن نبودیم.

شهردار منطقه 12 متذکر شد: تا وقتی تصمیم ما در مورد بازار تهران به عنوان قلب اقتصاد شهر یا کشور روشن نباشد، سرنوشت عودلاجان نیز شفاف نخواهد شد.

سعادتی با بیان این که فکر می کنم هنوز زمان ساخت و ساز در محله برازجان فرا نرسیده و شاید اگر بخواهیم اقدام عملیاتی اجرایی بکنیم، قدری شتابزده باشد، خاطرنشان کرد: حدود گذرها در این محدوده مشخص شده، تمام محورهای منشعب که از این محدوده دسترسی داشتند دوباره احیاء شدند، محوطه بازپیرایی شده و امنیت بهتری پیدا کرده و تمامی این اتفاقات از طریق مردم محله در حال انجام است.

شهردار منطقه 12 با بیان این به نظر می رسد که مردم این منطقه بیشتر از گذشته محله خود را دوست دارند، گفت: مدیریت یکپارچه در منطقه تاریخی تهران می تواند در قالب مدیریت مشارکتی بین شهرداری و تمامی نهادهای ذی مدخل از جمله سازمان میراث فرهنگی شکل بگیرد تا به رویکردها، ضوابط و سیاست هایی منجر شود که مردم هم در آنها سهیم و همراه باشند، چرا که امروز مردم ما را هدایت می کنند و پیش می روند و ما نیز تسلیم خواسته ای هستیم که خواسته و مطالبه عمومی است.

سعادتی در خاتمه سخنان خود در این جلسه عنوان کرد: اکنون که به گواه آمار، حساسیت شهروندان تهرانی نسبت به میراث ملموس و ناملموس و حفظ ارزش های تاریخی بیشتر شده است، ما نیز در سطوح مدیریتی وظیفه داریم حساسیت و توجه بیشتری به این موضوعات داشته باشیم و انشالا به سمت درستی پیش خواهیم رفت.

شهر تهران شهرداری تهران مد معاون معماری