دو دغدغه بزرگ برای کیروش و تیم ملی ایران در جام جهانی
تیم ملی فوتبال ایران درحالی برای حضور در بیست و یکمین دوره رقابتهای جامجهانی آماده میشود که ابهامات در مورد ترکیب این تیم دغدغه هایی را برای سه بازی مهم ایجاد کرده است
تمرین روز شنبه تیم ملی در ورزشگاه استروگینو نشان داد شاگردان کارلوس کی روش برای شروع یک رویداد بزرگ و مهیج انرژی و انگیزه کافی را دارند اما آیا این برای رویارویی با سه قهرمان کافی است؟ پاسخ این سوال زمانی پیچیده تر می شود که خبر دادند مهدی طارمی و اشکان دژاگه هم به خاطر تمرینات ویژه ریکاوری و احتمالا درگیر بودن با مصدومیت فعلا نیستند!
با این حال کی روش با قدرت در مورد تیمش حرف می زند و حاضر نیست ذره ای ناامیدی را به دل شاگردانش وارد کند. او همچنان امید اول تیم ملی ایران برای رویارویی با مراکش و اسپانیا و پرتغال است. همانطور که در جام جهانی گذشته هم برابر نیجریه و آرژانتین با تفکراتی که داشت نتایج آبرومندی برای ایران رقم زد.
حالا کی روش چهار سال باتجربه تر شده و شناختش از تیم ملی ایران هم بیشتر شده اما نسبت به جام جهانی برزیل در چند پست دست خالی تری دارد. درست جایی که در تفکرات او یک تکیه گاه است، تیم ملی نقص دارد. جایی که در برزیل جواد نکونام و آندرانیک تیموریان بودند و حالا بازیکن شش دانگی برایش وجود ندارد.
این شاید تنها نقطه تاریک پست های تیم ملی ایران باشد. کی روش دغدغه بزرگی برای پر کردن این منطقه دارد چرا که نقش هافبک دفاعی در تفکرات او خیلی پررنگ است. این بار تیم ملی با خلا بزرگی مواجه شده است. سعید عزت اللهی از بازی اول محروم است و امید ابراهیمی هم بعد از مصدومیتی که داشت هنوز به شرایط ایده آل نرسیده است.
به همین خاطر کی روش در اندیشه استفاده بازیکنان دیگر در این پست برای پر کردن این خلا است. شاید کریم انصاریفرد را به همین خاطر با تغییر پست مواجه کرده است. روزبه چشمی هم جز گزینه های اوست اما به نظر می رسد که امید ابراهیمی می تواند بهتر از سایرین باشد.
کی روش البته برای درون دروازه هم نگرانی هایی دارد اما هر چه شرایط را بررسی می کند به گزینه ای بهتر از بیرانوند نمی رسد. هر چند دروازهبان شماره یک پرسپولیس در ماه های اخیر با فراز و نشیب هایی مواجه بوده اما در مقایسه با دو دروازه بان دیگر حاضر در روسیه شرایط بهتری دارد. هم باتجربه تر است و هم میدان بین المللی بیشتری دیده و هم در یکی - دو سال اخیر گلر اول تیم ملی بوده است.
پس بیرانوند را می توان مرد شماره یک تیم ملی در روسیه نامید. هر چند کی روش نشان داده غیرقابل پیش بینی است اما اگر قرار باشد بیرانوند درون دروازه بایستد باید یک روانشناس خوب ورزشی - که می تواند خود کی روش باشد - با او صحبت کند و از نظر فکری و ذهنی گلر سرخ ها را آماده یک رویداد بزرگ و مسئولیت مهمش کند.
در سایر پست ها به نظر نمی رسد کی روش مشکل خاصی داشته باشد. او بازیکنانی در اختیار دارد که بخش عمده آنها خارج از ایران بازی می کنند و شرایط جام جهانی و اهمیت آن را درک کرده اند. برای همین خیلی نمی توان نگران پست های دیگر بود.
با این حال به نظر می رسد که کی روش بازهم در ترکیب تیم ملی ایران اقدامات غافلگیرکننده انجام خواهد داد. شاید تغییر پست یکی دو بازیکن باشد و شاید هم تفکرات فنی اش باعث شود برابر سه حریف قدرتمند نتایج قابل قبولی کسب کنیم. باید منتظر بود و دید.
ارسال نظر