چرا اسکی‌ ایران در المپیک حرفی برای گفتن ندارد؟

المپیک زمستانی 2018 پیونگ‌چانگ از بیستم بهمن ماه به میزبانی کشور کره جنوبی آغاز شد و پس از 17 روز رقابت در روز ششم اسفندماه با قهرمانی تیم نروژ به پایان رسید.

کاروان ایران هم برای یازدهمین بار و با ترکیبی چهار نفره متشکل از دو پسر و دو دختر راهی این رقابت‌ها شده بود که در این گزارش به بررسی عملکرد اسکی‌بازان ایران در المپیک زمستانی 2018 پرداخته شده است.

پیش از اشاره به عملکرد فنی و آماری اسکی‌بازان المپیکی ایران باید به سالی که به رقابت‌های المپیک منتهی می‌شد نگاهی بیندازیم در سال 96 متاسفانه ایران به لحاظ آب و هوایی دچار مشکلاتی از جمله کمبود بارش برف و باران و همچنین خشکسالی در بیشتر نقاط کشور مواجه شد. همین مساله کمبود بارش‌ها از نیمه دوم سال به دغدغه اصلی ورزشکاران رشته اسکی بدل شد چرا که با نباریدن برف، پیست‌های اسکی در سه ماهه آخر سال تعطیل و یا نیمه تعطیل بودند. کمبود بارش برف در تهران و دیگر استان‌های کوهستانی دارای پیست اسکی بر برگزاری لیگ بین‌المللی اسکی نیز تاثیر گذاشت و باعث شد رقابت‌ها بسیار دیرتر و آن هم تنها به میزبانی پیست دربندسر برگزار شود.

در واقع در طول سال منتهی به رقابت‌های المپیک زمستانی تنها یک پیست فعال وجود داشت که اسکی‌بازان می‌توانستند در آن به تمرین بپردازند. این در حالی بود که پیست دربندسر هم نه با برف طبیعی بلکه با برف مصنوعی و از طریق دستگاه‌های برف‌ساز آماده استفاده شده بود. با توجه به این تفاسیر کمبود بارش برف، برگزاری لیگ اسکی در زمان نامناسب و به صورت فشرده به دلیل ناآماده بودن پیست‌ها، نبود شرایط و زمین مناسب برای تمرین ملی‌پوشان اسکی و در آخر نبود بودجه کافی برای اعزام اسکی‌بازان به کشورهای مختلف جهت حفظ آمادگی را می‌توان به همه این موارد اضافه کرد.

چهار اسکی‌باز ایرانی با وجود این مشکلات به رقابت‌های المپیک اعزام شدند و این در حالی بود که کاروان ایران این بار نسبت به دوره قبل رقابت‌ها در سوچی روسیه با یک نفر کمتر به المپیک عازم شد.

در ادامه به بررسی عملکرد هرکدام از اسکی‌بازان ایرانی حاضر در المپیک زمستانی 2018 پرداختیم.

* محمد کیادربندسری

او که با 28 سال سن برای دومین بار متوالی حضور در المپیک زمستانی را تجربه کرد این بار نسبت به دوره قبل از نظر زمانی پیشرفت خوبی داشت اما با وجود بهبود زمانش نسبت به المپیک سوچی، چند پله سقوط داشت. اسکی باز رشته آلپاین ایران در مارپیچ کوچک با ثبت زمان یک دقیقه و 52 ثانیه و 69 صدم ثانیه در بین 52 اسکی‌باز در رده سی و چهارم ایستاد و هرچند در حدود 6 ثانیه زمانش را بهبود ببخشید اما نسبت به دوره قبل چهار پله نزول کرد. همچنین در مارپیچ بزرگ کیادربندسری موفق شد نسبت به دوره قبل حضورش در المپیک 23 ثانیه زمانش را بهبود بخشد اما با وجود این رشد چشمگیر در بین 74 اسکی‌باز در رده پنجاه و هشتم قرار گرفت و نزولی هفت پله‌ای نسبت به دوره گذشته داشت.

* سید ستار صید

اسکی‌باز رشته صحرانوردی ایران با 30 سال سن برای سومین بار حضور در المپیک زمستانی را تجربه می‌کرد و در این دوره در دو بخش به رقابت پرداخت. صید در بخش 15 کیلومتر کراس کانتری با ثبت زمان 39 دقیقه و 39 ثانیه و یک صدم ثانیه موفق شد نسبت به دوره قبل هشت دقیقه رکوردش را بهبود ببخشد اما با وجود این پیشرفت نتوانست رتبه 79 در المپیک سوچی را تکرار کند و در این دوره در رده 91 قرار گرفت.

همچنین ستار صید در رشته اسپرینت هم برای اولین بار در المپیک شرکت کرد که با ثبت زمان سه دقیقه و 56 ثانیه و هشت صدم ثانیه در بین 80 اسکی‌باز در رتبه نازل 77 ایستاد.

* فروغ عباسی

بانوی اسکی‌باز ایرانی که با وجود 24 سال برای دومین بار حضور در المپیک زمستانی را تجربه می‌کرد در مارپیچ کوچک همانند دیگر ورزشکاران ایران از نظر زمانی رکوردش را بهبود بخشید اما او هم نتوانست جایگاهش در رده‌بندی را نسبت به دوره قبل رقابت‌ها بهتر کند. عباسی که در دوره گذشته با وجود زمین خوردن در رتبه 48 ام در بین 149 اسکی‌باز قرار گرفت اما در المپیک 2018 با اینکه 21 ثانیه زمانش را ارتقا داد با ثبت زمان 2 دقیقه و 4 ثانیه و 6 صدم ثانیه در بین 154 اسکی‌باز در رده 49 قرار گرفت.

* سمانه بیرامی باهر

بانوی اسکی‌باز رشته صحرانوردی ایران که پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های المپیک زمستانی 2018 هم بود برای اولین بار حضور در میدان بزرگ المپیک را تجربه کرد. پیشتر اعلام شده بود که بانوی اسکی‌باز 26 ساله ایران سهمیه شرکت در مسابقه 10 کیلومتر و اسپرینت را کسب کرده است. باهر هم غافل از اینکه می‌تواند تنها در یک رشته شرکت کند در اولین رقابتش در رشته اسپرینت زمان 4 دقیقه و 47 ثانیه و 91 صدم ثانیه را ثبت کرد و در بین 68 نفر در رده آخر ایستاد. این نتیجه ضعیف به عدم توجه مسئولان فدراسیون به نوع کسب سهمیه باهر نیز برمی‌گردد چرا که متوجه نبودند که او می‌تواند تنها در یک رشته شرکت کند.

به گزارش ایسنا، به نظر می‌رسد فارغ از مشکلات و برنامه‌ریزی‌ها برای تدارک بهتر اسکی ایران جهت حضور موفق‌تر در المپیک زمستانی، هیچ برنامه مدون و قابل ارائه‌ای از سوی فدراسیون اسکی ایران و هچنین مسوولان ورزش برای ایجاد تحرک در اسکی وجود ندارد.

ایران از کشورهای صاحب امکانات در زمینه اسکی و هم‌چنین اسکی‌بازان بیشماری است که قطعا با برنامه‌ریزی و جدی گرفتن تدارکات ملی‌پوشان می‌تواند نتایج بهتری در رویدادهای بین‌المللی از جمله المپیک کسب کرد.

المپیک زمستانی 2018 نیز با تمام هزینه‌های تبلیغاتی و ماجراهای حاشیه‌ای آن که برای جمهوری اسلامی ایران بی‌هزینه نبود، بدون هیچ دستاوردی در ورزش اسکی به پایان رسید و اکنون این پرسش مطرح است که رشته‌ای که این همه در طول برگزاری المپیک زمستانی خواسته یا ناخواسته برای نام ایران هزینه ساخت، چگونه می‌خواهد پاداش حمایت همه‌جانبه‌ی مسوولان را با کسب نتایج مطلوب و مدال آوری جبران کند.

آیا رییس فدراسیون اسکی و کادرفنی تیم ملی پاسخی برای این پرسش دارند؟