آقای اتاق؛ تصادفا شما مرفه بی درد هستید(قسمت چهارم)

به نام او که هرچه بخواهدهمان می شود

رئیس اتاق بازرگانی ایران اخیرا فرموده اند که «ما مرفه بی‌درد نیستیم» و باید این ذهنیت که مردم از اتاق بازرگانی  دارند اصلاح شود…

ضمن احترام به ایشان در3 یادداشت قبلی به عنوان نماینده اتاق نوشتم که تصادفا اعضای اتاق یا به تذکر یکی از دوستان ،بخشی از آن ها عین مصداق همین واژه مرفهین بی درد هستند و توضیح دادم که طرح موضوع (ما مرفه بی درد نیستیم ) برپایه فریب افکارعمومی  می تواند مطرح شودکه معنای این مظلوم نمایی را هم نمی فهمم .

درادامه اشاره کردم که براساس اسناد موجود ،در 130 سال گذشته ؛ هرگز اتاق ها در پی منافع مردم (به معنای عام) گامی برنداشته اند و براساس اساسنامه و قانون، سنگ بنای اولیه این اتاق برای دفاع از حقوق مردم عادی جامعه طراحی نشده است اما از طرف دیگر قرارهم نبوده که عده ای دیگر از مردم (به معنای سرمایه دار) دولت ها را که منتخب همه مردم هستند، تحت فشار برای منافع خود قراردهند.

در قانون اساسی، بخش خصوصی، دولتی و تعاونی ،ارکان نظام اقتصادی جمهوری اسلامی ایران تعریف شده اند وهیچ ابهامی  درآن  وجود ندارد، اما عده ای از اقتصاد دانان دانشگاهی و حتی خود اعضای اتاق معتقدند ،محدوده دقیق فعالیت بخش خصوصی  خیلی مشخص نیست .

 دلیل اصلی این ایراد نیز به اعتقاد آن ها منجمله دکترسیف که دریک مقاله مفصل اشاره کرده است(که درادامه چاپ خواهیم کرد) به شکل گیری بخش هایی در اقتصاد تاکید می کند که با تعابیری مانند شبه دولتی ها ، شبه خصوصی ها، عمومی های غیر دولتی و یا خصولتی ها از آنها نام برده می شود. واین بخش ها در قانون اساسی جای پایی ندارند، لیکن به دلیل این که خارج از بخش های دولتی و تعاونی هستند، در تعریف بخش خصوصی جای گرفته اند.

با این تفاسیر روشن می شود که دایره فعالیت بخش خصوصی بسیارگسترده ترازتعریف مصطلح آن درقانون اساسی است.علاوه بر این، بخش خصوصی یک بخش شفاف و یک دست نمی باشد. شبه دولتی ها و یا خصولتی ها با دامنه نفوذی که در دستگاه های حاکمیتی  دارند، از امتیازاتی برخوردارند که مانع بزرگی برای شکل گیری رقابت واقعی در فضای کسب و کار اقتصاد ایران گردیده است .

دکتراله مراد سیف از اساتید محترم دانشگاه درادامه این تعریف می گوید، در ایران نهادهایی وجود دارند که در دایره بخش خصوصی تعریف شده اند. ازجمله این نهادها،اتاق های أصناف، اتاق های بازرگانی، سندیکاها، اتحادیه های کارگری و کارفرمایی است. روشن است که هر یک از این تشکل ها منافع صنفی خود را دنبال می کنند و از این جهت ایرادی بر آنها نیست. لیکن دو زیربخش مهم از بخش خصوصی در ایران اساساً متولی مشخصی ندارد و به همین دلیل،بارمشکلات ناشی ازتصمیمات تشکل های موجود را بر دوش  خود حمل  می کنند. این دو شامل قشر عظیم مصرف کننده وفعالان خرده پا دربخش کشاورزی است که متولی مشخصی ندارند و حقوق حقه آنها در معرض سودجویی واسطه گران و دلالان به تاراج برده می شود.

رئیس اتاق بازرگانی ایران در سخنان خود تاکید کرده بودند که بخش خصوصی اپوزیسیون دولت نیست ،اما دولت گوش شنوا برای خواسته‌های بخش خصوصی ندارد و بیشتر تصمیم‌های اقتصادی عجولانه و بدون بررسی کارشناسی گرفته می‌شود.

یکی باید سوال می کرد، مگر قرار است اتاقی که در دل حاکمیت ادامه حیات می دهد، وازمزایای آن بهره می برد، اپوزیسیون دولت باشد و ضمن آن که دولت حداقل در این سال ها چه چیزی برای این اتاق ها کم گذاشته است؟ دولت که همه گوش و زبانش را دراختیار شما گذاشته است.

مگر همین اخیرا بانک مرکزی بخشی از لیست دریافت کنندگان ارز 4200 تومانی را که افرادی دریافت کرده وکالا واردنکرده اند و گزارش عملکرد ارایه نمی کنند، اعضای اتاق نبودند؟

 ایشان می فرمایند اتاق‌های بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی اگرچه در انجام مسئولیت‌های اجتماعی به کمال نرسیده، اما به آن توجه داشته است. فعالان اقتصادی تلاش کرده‌اند تا سطح رفاه را در برخی مناطق محروم افزایش دهند. ما باید با معرفی درست خودمان به مردم، پشتیبانی جامعه را از اتاق‌ها افزایش دهیم.

بدیهی است که ایشان به نوعی اعتراف می کنند که در حوزه مسئولیت اجتماعی خوب عمل نکرده اند، اما حتما بعضی ها مثل خودشان که در سایت شخصی  مشارکت در ساخت مدرسه و موارد شبیه به آن را گذاشته اند،انجام داده اند ، ولی بدون شک نسبت به  درآمد های حاصله  اعضای اتاق وخصوصا به صورت سازمان یافته ،عدد قابل ذکری نخواهد شد.

امااگر اعضای اتاق ها را مثلا 30 هزار نفر بدانیم(که هرگز آمارشان را نفهمیدیم) باید در هریکی دو سال 30هزار مدرسه پنج شش کلاسه به همت اعضای اتاق ها ساخته می شد تا جایگاه مسئولیت اجتماعی ثروتمندان تعریف گردد.

 رییس اتاق ایران مشکلات اقتصادی جدید را به «جنگ اقتصادی» تشبیه کرده و گفته اند: فعالان اقتصادی در برابر تیرهایی که از مقابل و از سوی دشمنان کشور بر پیکره اقتصاد وارد می‌شود، سینه سپر کرده‌اند ،اما برخی تیرها از سمت نیروهای داخلی به فعالان اقتصادی اصابت می‌کند که نمی‌توانیم درد ناشی از آن را تحمل کنیم.

من فکر می کردم منظورشان از تیرهای داخلی نقد افرادی چون حقیر است که خدا را شکردر ادامه سخنانشان ،تصمیم‌های نادرست و بی‌توجهی به خواسته‌های فعالان اقتصادی را مانند تیرهایی دانسته اند که از سوی نیروهای داخلی به فعالان اقتصادی اصابت می‌کند.

آقای اتاق

خدا وکیلی چرا فراافکنی می فرمایید ودیگرانی را که هیچ نقشی در داستان اتاق ندارند به میدان می کشید؟ اجازه ندهید وارد جزییات شویم.

ریاست اتاق در پایان اظهارکردند: در عمل سهم تولید در اقتصاد ایران کاهش‌یافته و حجم آن کوچک ‌شده است و تا زمانی که دغدغه‌های واقعی تولیدکنندگان برطرف نشود، امکان توسعه وجود نخواهد داشت. ازاین‌رو امیدواریم با همکاری اتاق‌ها در ارائه مشاوره به دولت  بخشی از مشکلات این حوزه برطرف شود،ما  بارها مسائل و مشکلات را در قالب نامه‌نگاری و شیوه‌های گوناگون به گوش دولت رسانده‌ایم، اما گوش شنوایی برای آن وجود نداشته و بازهم دولت راه خود را رفته است.

 ما هم آخرین نامه ایشان را که خطاب به دولت نوشته و 12 موضوع و درخواست را مطرح کرده اند درروزهای بعد با نقد یکی از اساتید دانشگاه چاپ می کنیم.

این یادداشت ادامه دارد...