به گزارش اکونا پرس،

 حدود ۶۰ نفر در انزوا، دمای بسیار پایین و فقدان نور و اکسیژن در آن زندگی می‌کنند. همه آن‌ها یک دوره ۹ تا ۱۲ ماهه آمادگی گذرانده‌اند تا بتوانند در آن کار کنند. این ایستگاه از دو ساختمان استوانه‌ای تشکیل شده که شامل آزمایشگاه، اتاق نشیمن، بیمارستان، باشگاه، انباری، سینما و .. می‌شوند. در این مطلب درباره کنکوردیا و چگونگی زندگی در آن می‌خوانید.

میانگین دما در قطب جنوب ۴۵- درجه سانتیگراد است. پایین‌ترین دما ۷۹- درجه است
دما هرگز به بالاتر از ۲۸- درجه نمی‌رسد حتی در طول تابستان. باکتری‌های معمولی در آنجا زنده نمی‌مانند و افراد برای بیرون رفتن مجبورند چند لایه لباس، کفشو دستکش‌های مخصوص و عینک استفاده کنند. همه لباس‌ها تنها به اندازه یک لباس فضانوردی وزن دارند. کنکوردیا ۳.۳ کیلومتر بالاتر از سطج دریا قرار دارد؛ به همین دلیل هوا واقعا رقیق و اکسیژن کم است. همچنین آنقدر تمیز است که هیچ بویی ندارد.

مردم ۴ ماه از سال در تاریکی کامل زندگی می‌کنند
قطب جنوب به شکلی که ما می‌شناسیم روز و شب ندارد. در زمستان خورشید از خط افق بالا نمی‌آید و مردم ۴ ماه را در تاریکی کامل می‌گذرانند. در تابستان هم زیر خط افق نمی‌رود. به همین دلیل ریتم شبانه روز به هم می‌ریزد و گاهی خوابیدن یا خوردن سخت می‌شود، چون مثلا فکر می‌کنید در نیمه شب غذا می‌خورید. اولین پرتو‌های آفتاب بعد از تاریکی حس عید را دارد. هرکس هرچه در دست دارد زمین می‌گذارد و روی بام می‌رود و بعد از چهار ماه خورشید را تماشا می‌کند.

نزدیکترین سوپرمارکت ۴۰۰۰ کیلومتر فاصله دارد
کنکوردیا از شهر دور است و دسترسی به آن آسان نیست. بار‌های بزرگ با کاروانی از سورتمه آورده می‌شوند که ۱۰ تا ۱۲ روز طول می‌کشد و بار‌های کوچکتر و موادغذایی با هواپیما‌های کوچکی آورده می‌شوند که مخصوص چنین شرایط آب و هوایی طراحی شده اند. هرچند نزدیکترین سوپرمارکت ۴۰۰۰ کیلومتر فاصله دارد، اما دانشمندان فقط آب و نان نمی‌خورند. آن‌ها گوشت، ماهی، لبنیات، میوه تازه و سبزیجات می‌خورند. اعضای تیم بین المللی پختن غذا‌های سنتی را دوست دارند. بسیاری محصولات در فریزر نگهداری می‌شوند و تخم مرغ با موم پوشیده‌ می شود.

در زمستان، ایستگاه کاملا از خشکی جدا می‌شود
ترک کنکوردیا در زمستان غیرممکن است. هیچ ارتباطی با خشکی وجود ندارد و اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای بیفتد، فقط روی خودتان می‌توانید حساب کنید. به همین دلیل یک بیمارستان مجهز و انبار خوراکی بزرگی دارد. معمولا حدود ۱۵ نفر در زمستان در ایستگاه می‌مانند. بیشتر کسانی که می‌مانند دو تخحصص دارند، مثلا آشپزی که می‌تواند آتش‌نشان هم باشد یا لوله‌کشی که می‌تواند کارهای تحقیقاتی هم کند.

محققان سعی می‌کند بفهمند شرایط سخت محیطی چه تاثیری روی انسان دارد که برای پرواز‌های فضایی آینده ضروری است
احساس انزوای کامل اغلب باعث استرس و مشکلات روانی متعدد می‌شود، از دست دادن حافظه تا افسردگی و این‌ها به دقت در ایستگاه مورد مطالعه قرار می‌گیرند. دانشمندان معتقدند که دانش جمع آوری شده افراد را برای پرواز‌های فضایی طولانی و بهبود موتور‌های فضایی آماده می‌کند و کمک می‌کند بفهمند چگونه اولین ایستگاه‌ها را روی ماه و مریخ بسازند.

همه اعضای گروه دفترخاطرات دیجیتالی و ساعت‌های مخصوص دارند که زمان خواب و کار و زمانی که با هم می‌گذرانند را ثبت کنند. بعد از جمع آوری دادها، همه چیز تحلیل می‌شود تا هر تغییری در رفتار افراد بررسی شود. علاوه بر این، کارکنان ایستگاه بیش از ۲۰ پروژه علمی انجام می‌دهند: لرزه نگاری، نجوم، هواشناسی، فیزیک، یخچال شناسی و ...

افراد نه تنها کار می‌کنند، بلکه سرگرمی هم دارند
کارکنان ایستگاه اوقات فراغت را دوست دارند. تورهای آزمایشگاهی، بسکتبال روی برف، رقصیدن و مهمانی از جمله تفریحات آن‌هاست. گاهی اوقات گروه از تماس ویدئویی برای جواب دادن به سوالات دانشجویان و دانش آموزان استفاده می‌کنند و در کریسمس با رئیس جمهور ایتالیا تماس می‌گیرند. بسیاری از آن‌ها با همکاران خارجی خود صحبت می‌کنند و مهارت‌های زبان خارجی خود را تقویت می‌کنند، چون گروه واقعا بین المللی است و از نیرو‌های روسی، انگلیسی، ایتالیایی، فرانسوی و سوئیسی تشکیل شده است.