چگونه شاهد خشونت بودن به سلامت روان کودکان آسیب می‌زند؟

کارشناسان می‌گویند که امروزه کودکان از انواع مختلفی از رسانه در سطوحی بی‌سابقه استفاده می کنند. ۹۲ درصد از نوجوانان روزانه آنلاین شده و ۲۴ درصد از آنها به طور دائم آنلاین هستند. در نتیجه حتی زمانی که خشونت در بخش دیگری از کشور اتفاق می افتد، کودکان می توانند بلافاصله، شدیداً و مکرراً در معرض آن رویداد و پیامدهای آن قرار بگیرند.

به علاوه آنچه در اخبار و شبکه‌های مجازی مشاهده می شود، کودکان به روش‌های دیگری نیز می تواننند شاهد یا قربانی خشونت قرار بگیرند.

به عنوان مثال درصد دانش‌آموزان دبیرستانی آمریکایی که در مدرسه مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته‌اند بین ۱۳ تا ۴۵ درصد گزارش شده است. همچنین بین ۲۳ تا ۸۲ درصد از آنها نیز شاهد مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتن فرد دیگری در مدرسه بوده‌اند.

تیراندازی در مدارس و اطراف آنها نیز در سالهای اخیر افزایش یافته است.

کودکانی که در معرض سطح بالایی از خشونت قرار گرفته و یا شاهد آن هستند، بالاترین سطوح افسردگی، خشم و اضطراب را گزارش می کنند.

قرار گرفتن در معرض خشونت می تواند تاثیرات بلندمدت دیگری نیز داشته باشد. مطالعات نشان می دهد که کودکان می توانند نسبت به خشونت بی‌حس شوند و باور کنند که راهی قابل قبول و بدون عواقب برای حل مشکلات است. همچنین می توانند به این باور برسند که خشونت می تواند در هر زمان و مکانی اتفاق بیفتد. چنین کودکانی مستعد ارتکاب خشونت علیه دیگران هستند. طبق تحقیقات، کودکانی که شاهد یا قربانی خشونت بوده‌اند، نسبت به دیگران پرخاش بیشتری دارند. این کودکان همچنین سطوح حیرت آوری از نشانه‌های استرس پس از سانحه را نشان می دهند.

در بررسی روی کودکان در مدارس، جوانان در جامعه و نوجوانی که تحت درمان در اثر انحراف در زندان قرار دارند، مشخص شد روابط سیستماتیکی بین قرار گرفتن در معرض خشونت و نشانه‌های تروما (آسیب های روحی) وجود دارد و میزان افسردگی و تمایل به خود آسیبی و خودکشی در نوجوانانی که در معرض سطح بالایی از خشونت قرار گرفته‌اند، بسیار زیاد است.

طبق تحقیقات اخیر، در معرض خشونت قرار گرفتن از طریق تلویزیون نیز باعث رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگری و کم شدن میزان حس همدردی و دلسوزی با دیگران در کودکان و نوجوانان می شود.

به گزارش دیلی میل، خشونت های رسانه‌ای مانند خشونت‌های تلویزیونی، اینترنتی، فیلم‌ها و بازی‌های ویدئویی می تواند این حس را به خصوص در کودکان زیر شش سال که واقعیت و تخیل را به خوبی از هم تمییز نمی دهند به وجود بیاورد که دنیا مکانی عجیب و غریب بوده و به هیچ وجه امنیت و حفاظت از خود در آن وجود ندارد که می تواند به رشد روحی و عاطفی آنها آسیب برساند.

در نوجوانان نیز با توجه به اینکه بخش جلویی مغزشان آخرین بخشی است که توسعه یافته و بالغ می شود و این بخش (کورتکس مغز) مسئول پردازش اطلاعات، کنترل انگیزشی و استدلال است، قرار گرفتن در معرض بازی‌های ویدیویی باعث کاهش فعالیت این بخش و بروز مشکلاتی در زمینه‌های حل مسئله و کنترل احساسات در آنها می شود.