پیکر بی جان آموزش و پرورش

مثل همیشه “تیتر”خبر، جامعیت دارد و “متن” به حاشیه میرود تا غلیان احساسات صورت مساله را نادیده بگیرد و “حل مساله” عقیم بماند..

در این نوشتار در پی آسیب شناسی مقوله “تجاوز” و رفتارهای پر خطر جنسی و آموزش خطرات جنسی به کودکان و نوجوانان نیستم، بلکه میخواهم بعنوان یک معلم و نیروی فرهنگی به بیان مساله ای مهم و اساسی که به احتمال فراوان در این ماجرا پنهان خواهد ماند بپردازم..!

واژه ‘تعلیم و تربیت”، مکانی بنام “مدرسه” و شخصیتی چون “معلم” از دیرباز از احترام و قداست خاصی برخوردار بودند و این نشات گرفته از جایگاه و پایگاه اجتماعی آنان، توجه دولتمردان، باور و اعتقاد مردم به جامعه فرهنگیان و گزینش و پذیرش افرادی بامعیارهای بالای اخلاقی و اجتماعی و اعتقادی برای منصب مقدس معلمی، بوده است.

البته در کنار این موارد، حقوق و درآمد یک معلم با بدنه اصلی جامعه (طبقه متوسط) سازگار بود و از نظر معیشتی، شرایط متعادلی را دارا بودند..

با گذشت زمان و تغییرات ساختاری و اجتماعی و افزایش مخارج اقتصادی و توسعه و تنوع مدارس دولتی و خاص و البته رشد قارچ گونه مدارس غیر دولتی (غیر انتفاعی) در دو دهه اخیر ، شاهد معظلات عدیده ای در نظام آموزشی کشور بوده ایم.

عدم تناسب امکانات مدارس با خواسته ها، کمبود شدید نیروی انسانی، تغییرات مداوم و مکرر در نظام آموزشی، نگاه غیر جدی مسئولین (مخصوصا دولت ها)به آموزش و پرورش، انتخاب وزیران راکد و درجه چندم، افزایش اندک حقوق معلمان در برابر افزایش سرسام آور هزینه ها و عدم پرداخت بموقع مطالبات آنان، عدم توازن در رسیدگی به مشکلات و ارائه خدمات به فرهنگیان نسبت به دیگر کارمندان دولت، نظام تعلیم و ترببت را به انفعال کامل کشانید..!

در کنار مسائل و مشکلات مطرح شده، اتفاقی که در چند سال اخیر بیشترین لطمه را به نظام تعلیم و تربیت وارد نموده است (در آینده بیشتر نمود خواهد داشت) استخدام افراد غیر مرتبط و فله ای بعنوان نیروی حق التدریس آن هم در مهمترین دوره تحصیلی (ابتدایی) بدون هیچ گونه تجربه و آموزشی! و بکار گیری نیروهای آزاد در مدارس غیر انتفاعی (بدون کمترین نظارت) بوده است که سخت ترین ضربات را بر پیکر نحیف آموزش و پرورش کشور وارد آورده است (تجاوز اخیر نمونه ای آشکار است).

وقوع چنین اتفاق هولناکی باید متولیان امر و خاصتا وزارت آموزش و پرورش را از خواب غفلت بیدار نماید و ضمن پیگیری جدی موضوع و درمان آن (و نه تجویز مُسَکِن)، در بحث مدارس غیر انتفاعی و جذب نیروهای آزاد و حق التدریس، تصمیمات جدید و جدی و نظارت اصولی و حرفه ای اتخاذ گردد.

ضمن دفاع از قاطبه معلمان شریف و همکاران عزیز و نجیبم در آموزش و پرورش کشور، و برائت جستن از چنین افرادی (معاون متجاوز) که کوچکترین سنخیت و ارتباطی با جامعه اصلی و اصیل فرهنگیان ندارند؛ بعنوان یک معلم و به نیابت از جامعه فرهنگیان دلسوز و پایبند به آرمانهای انقلاب اسلامی و متعهد به آینده کشور؛ به مسئولین امر (مخصوصا دولت دوازدهم) یادآور میشوم که آینده و پیشرفت علمی و اخلاقی جامعه و حفظ ارزشهای نظام و انقلاب در گرو توجه ویژه و نگاه دلسوزانه و البته کارشناسانه و غیر اقتصادی به نظام تعلیم و تربیت است و گرنه هر روز شاهد تضعیف و منفعل شدن نظام آموزشی خواهیم بود..!

قطعا در قبال آیندگان این سرزمین همه ما (بویژه تصمیم گیران دولتی) مسئول خواهیم بود..!