قلعه‌ مرموز آدمخواران اردبیل+عکس

در کشوری زندگی می کنیم که بی شک پر از جاذبه های طبیعی و غیر طبیعی بسیاری است. هر چقدر که می توانیم از دیدن جاذبه های فوق العاده ی آن لذت ببریم، همانقدر می توانیم از دیدن و یا حتی شنیدن سرگذشت و داستان برخی از آثار و جاذبه های کشورمان که کم هم نیستند تعجب کنیم و به حیرت فرو برویم. قلعه ی آدمخوار اردبیل یا بوینی یوغون نیز، از دسته ی همان جاذبه هایی است که موجب تعجب و حیرت ما می گردند. در ادامه با ما همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر بررسی کنیم که راز قلعه آدمخوار اردبیل یا همان بوینی یوغون چیست؟ آیا این قلعه واقعاً آدمخوار است؟

تنها قنات ایران که توسط جن ها و دیوها حفر شده!

در ابتدا درمورد قلعه ی آدمخوار باید بگوییم که این جاذبه ی عجیب و غریب هم همانند بسیاری از جاذبه های دیگر ساخت بشر، متروک مانده و به همین علت رمز و رازش بیشتر شده است. قلعه ی آدم خوار، یکی دیگر از دست ساخته های متروک مانده ی بشر است که محلی برای قصه پردازی های محلیان که حتی آن ها هم انتقال دهنده ی داستان های سینه به سینه نقل شده ی اجدادشان هستند، شده است. صورت مسئله این است، می گویند که قرن ها پیش در زمان هایی که نه ما بوده ایم و نه پدرانمان، مردمانی که به روستای کورعباسلو در استان اردبیل می رفته اند، پس از بازدید از قلعه ی باستانی بوینی یوغون به صورت کاملاً مرموز و اسرارگونه ای ناپدید می شده اند.

چون معلوم نبود که چه بر سر این افراد آمده است محلیان می گفتند گویی این قلعه آن ها را بلعیده است! با ادامه داشتن این روند، کم کم این دژ در میان اهالی روستا به قلعه ی آدم خوار مشهور شد و داستان های بی شمار و بسیار زیادی درباره ی آن دهان به دهان در میان مردم محلی پیچید.

البته امروز معمای این قلعه مخوف را پژوهشگران به نوعی حل نموده اند. اما باید این را بگوییم که مردم در آن زمان حق داشته اند که این قلعه را آدمخوار بنامند زیرا هر بار که بازدید کننده ای به سوی دیوارهای مرتفعش قصد رفتن می کرد، دیگر به هیچ عنوان باز نمی گشت و این قلعه آخرین جایی بود که به آن می رفت.

به همین خاطر نیز بازدید کننده ها از هر سمت و سویی که به این قلعه می رفتند، دیگر بر نمی گشتند و به نوعی گمشده تلقی می شدند. اما بیایید تا کمی درباره ی این قلعه بدانیم. گردن کلفت یا همان بویون یوغون بر روی قطعات عظیم سنگی درست شده و بسیار مستحکم است.

در واقع استحکام این دژ آنچنان بالاست که موجب شده مردمانی که قرن‌ها قبل در این منطقه زندگی می کرده اند، باور داشته باشند که حتما نیرویی فرا طبیعی موجب گم شدن گردشگران و یا حتی قبل تر از آن ها مردم عادی باشد. دیوارهای این قلعه تا ۳۰۰ متر ارتفاع دارند. اما باید این را بگوییم که این ارتفاع زیاد، کم بر روی این خرافات تاثیرگذار نبوده است.

امروزه با ساماندهی قلعه و همچنین بررسی معماری عجیب آن علت این که مردم این منطقه به آن نگاهی خرافات گونه داشته اند، مشخص شده زیرا همین دیوارهای ۳۰۰ متری، قلعه را از دو طرف غیرقابل نفوذ کرده بودند و به همین صورت دسترسی به آن غیرممکن بوده است. به همین علت افرادی که به این قلعه می رفته اند یا از سوی دیگری راهی می شده اند و یا در این مکان گم شده و دیگر راهی برای خروج پیدا نمی کرده اند و در همان جا می مرده اند.

قلعه و منطقه ی باستانی بوینی یوغون که همانطور که گفتیم در روستای کورعباسلوی اردبیل قرار گرفته است، از مهم ترین قلعه های این منطقه از قبل از تاریخ اسلام می باشد.

البته ارزش این قلعه تنها به آدمخوار بودنش نیست بلکه در بوینی یوغون، نشانه ‌هایی از تمدن ۴۵۰۰ ساله و آثاری پیش از دوران مفرغ، عصر اشکانی و دوران اسلامی وجود دارد. به صورت عمده، مصالح به کار رفته در این قلعه، وسایلی از جنس سنگ و ساروج هستند.

اولین ساکنان این قلعه ی مخوف به دلیل این که در ارتفاعات سرد سکونت داشته ‌اند، برای دستیابی راحت به آب، حوضچه‌ های سنگی را در بالای قلعه ساخته‌ اند. حوضچه‌هایی که باز گرفتار باورهای خرافی در بین اهالی این روستا شده و در بین اهالی این روستا با درجه ی اهمیت بسیا زیاد و یا حتی کم، به عنوان داستان های تکمیلی فراوانی از آن ها یاد می شود.

آن جایی که استخرهای سنگی فرصتی برای ذخیره‌ سازی آب برف و باران فراهم می‌کرده است، همین موجب می شده تا خانوارهای مختلف و زیادی به مرور زمان، به این منطقه جذب شوند. در این قلعه، پله های دست سازی وجود دارد که اگر این پله ‌ها را رد نماییم، می‌توانیم آسیاب سنگی که در این قلعه وجود دارد را نیز مشاهده کنیم.

کارشناسان معتقدند بقایای این بنای سنگی که در جبهه ی جنوب غربی قلعه پیداست، جزئی از تأسیسات دفاعی و ارتباطی قلعه در زمان استفاده اش بوده است. البته کارشناسان باستان‌ شناسی اردبیل معتقدند که با وجود آثاری شاخص از ۴ هزار سال قبل در این منطقه عمده ی رونق این قلعه در دوران اشکانی و در هنگام جنگ ایران و روم بوده است.

حتی کارشناسان می گویند که وسعت بالغ بر ۳۰۰ هکتار و چند لایه ‌ای بودن قلعه نشان ‌دهنده ی استمرار سکونت انسان از دوره اشکانی تا دوره صفوی است.

قلعه ی بوینی یوغون نیز معماری با کاربرد نظامی و در عین حال مسکونی داشته و از هر دو منظر امکانات لازم را دارا است. به عقیده ی مسئول موزه ی باستان‌ شناسی اردبیل، قلعه‌ های این منطقه متناسب با کاربری آن ها احداث می ‌شده و به همین دلیل در به کارگیری مصالح حتما از میزان نفوذ پذیری، وسعت و امکانات قلعه ها به نسبت شرایط منطقه و کاربرد توجه می کرده و از این رو این قلعه ها با هم تفاوت دارند.

به عنوان مثال قلعه ی قهقهه به عنوان زندان سیاسی بوده و به همین دلیل در اطراف این قلعه، پرتگاه قرار دارد. به گفته ی کارشناسان، قرار داشتن قلعه آدمخوار، گردن کلفت یا همان بوینی یوغون در چنین منطقه ای باعث شده است که در صورت حمله ی دشمن، به خاطر موقعیت طبیعی و جدا از صعب العبوریش دست ‌یابی به آب و غذای کافی و امکان حفاظت در برابر بلایای مورد نظر، افراد حفاظت شوند. اما با این حال عجیب نیست ک قلعه ای در زمانی جان بخش بشاد و در زمانی انقدر صعب العبور باشد که به قلعه ی آدمخوار معروف گردد؟