روابط عمومی دانش‌بنیان؛ فرصتی برای علمی کردن روابط

۳۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ هفتمین و آخرین روز از هفته روابط عمومی در ایران است که به نام روابط عمومی؛ تولید، دانش‌بنیان، اشتغال آفرین نام‌گذاری شده است. با توجه به این نام‌گذاری موضوع روابط عمومی دانش‌بنیان بیشتر موردتوجه متخصصان و سازمان‌ها قرارگرفته است. واقعیت این است که دانش‌بنیان همان‌طور که از نامش روشن است رویکردی جدی به دانش عمیق و پیشرفته دارد و می‌توان گفت که دانش‌بنیان‌ها شدیداً علم محور، پژوهش محور، نوآور و ایده پرداز، نخبه‌گرا، توسعه‌دهنده فناوری هستند.

روابط ‌عمومی دانش‌بنیان یک روابط‌ عمومی دانش‌محور و تخصص گراست که بر مبنای فناوری‌های پیشرفته کار می‌کند و توان حل مسائل ارتباطی سازمان از طریق دانش و نوآوری را دارد. در روابط عمومی دانش‌بنیان رویکرد روابط علمی بایستی انتخاب شود به‌عنوان‌مثال در انتخاب و به‌کارگیری مجموعه نیروی انسانی روابط و به‌طور خاص مدیران روابط این رویکرد باید ویژه باشد، این موضوع بسیار اهمیت دارد چراکه شما نمی‌توانید دانش‌بنیان شوید درحالی‌که منابع انسانی به‌ویژه مدیران بی‌دانش به‌کارگماشته شود.

تخصص محور بودن، تغییر از روابط عمومی تبلیغ محور به فن‌آور، تغییر از روابط عمومی توجیه محور به روابط عمومی اعتماد زا، تغییر از روابط عمومی انفعالی و مقطعی به روابط عمومی برنامه محور و تغییر از روابط عمومی سنتی به روابط عمومی الکترونیک همه و همه از الزامات روابط عمومی دانش‌بنیان به‌شرط همراهی مدیران عالی و متصدیان حوزه پرمخاطره روابط عمومی امکان‌پذیر است.

در سازمان‌های دانش‌بنیان کار بر اساس دانش است نه تجربه. یعنی دانش بر تجربه اولویت دارد. درواقع بحث دانش‌بنیان فرصتی است برای علمی کردن روابط، تا دانش‌بنیان تولید محتوا انجام و تولیدات دانش‌بنیان در روابط گسترش یابد.

روابط عمومی دانش‌بنیان می‌تواند تحولی بنیادین در ارتباطات درون‌سازمانی و برون‌سازمانی ایجاد نموده و نماید، روابط عمومی به‌عنوان رشد دهنده، بالنده و عنصر توسعه سازمان‌ها، حلقه واسطه میان مردم و مسئولان تلقی می‌شود که اگر این حلقه بافته به علم روز و حلقه دانش‌های امروزی آمیخته شود و بنیان آن بر مبنای تخصص و دانش مجهز امروزی پایه‌ریزی شود، آتیه‌ای روشن و مسیر سبز را برای مردم مرتبط ترسیم کرده و نشان می‌دهد. 

در پایان انتظار می‌رود مأموریت و کارکرد روابط عمومی در سازمان‌ها، همواره به‌گونه‌ای بازتعریف شود که در مسیر بهره‌گیری از فناوری‌های روزآمد و به‌ویژه فناوری اطلاعات قرار داشته باشد تا بتواند نقش ارتباط گری و تسهیل‌گری خود را فعالانه میان سازمان، محیط و ذینفعانش برقرار سازد.