چرا دکتر محمد مصدق قهرمان من نیست؟ +تصاویر

علی علیزاده تحلیلگر سابق شبکه فارسی بی بی سی فارسی که غالبا تحلیل های خود از شرایط روز را در حساب های کاربری شبکه های اجتماعی‌اش منتشر می‌کند، این بار هم  به مناسبت سالگرد کودتای 28 مرداد 1332 با انتشار تصاویری از مصدق و امام خمینی(ره) دو پست پی در پی در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد. علیزاده در این دو پست توضیح داده است که چرا دکتر مصدق برای او قهرمان  نیست؛ علیزاده در متن اول نوشت:

"دکتر محمد مصدق را استقلال خواه و استعمارستیزی راستین میدانم. بخشی مهم از تاریخ مبارزه با امپریالیسم. نه تنها در ایران که در کل جهان سوم. رهبری او در ملی کردن صنعت نفت، الگوی ملتهای بسیاری برای بیرون کردن استعمارگران شد. از ملی کردن کانال سوئز در مصر تا استقلال اندونزی و الجزایر. سیاست نه شرقی نه غربی مصدق هم، الهام بخش عبدالناصر مصری، جواهر لعل نهرو نخست وزیر هند و احمد سوکارنو قهرمان استقلال اندونزی برای تاسیس جنبش عدم تعهد شد. جنبش کشورهایی که در میانه جنگ سرد سعی کردند مستقل بمانند.

معتقدم برخورد با مصدق بعد از انقلاب تنگ نظرانه و نامنصفانه بوده است. و این تنگ نظری دودش فقط به چشم طرفداران مصدق نرفته، بلکه در چشم همه ملت ایران رفته. اینکه امروز تلویزیون استعماری دولت انگلیس به خودش اجازه میدهد همان تکنیکهای شصت و پنج سال پیش را علیه دولت-ملت ایران استفاده کند، اینکه تلویزیون سلطنت طلب «من و تو» به خودش اجازه میدهد کودتای انگلیسی-آمریکایی را قیام بنامد، اینکه نوکران امپریالیسم در داخل، ملی کردن نفت را بخاطر مغایرت با خصوصی سازیهای نئولیبرال تقبیح میکنند و به مصدق بعنوان یک پوپولیست میتازند، اینکه عده‌ای با دروغ در روز روشن، تاریخ سیاه شاهنشاهی را سفیدشویی میکنند، تا حدی محصول این نگاه تنگ نظرانه درباره مصدق است.

لازمه دفاع از وجهه اسلامگرایانه انقلاب، تاریخ شویی و پاک کردن و تحقیر کردن بقیه بازیگران سیاسی منتقد و مخالف استبداد پهلوی نیست."

علیزاده در متن پست بعدی سایر دلایل خود را توضیح داده است.او در پست دوم نوشت:

"ادامه متن: سوم اینکه، مصدق شکست خورد و به خیل شخصیتهای شکست خورده تاریخ اصلاح در این کشور پیوست و من معتقدم این «تاریخ شکست» خود مانعی در حرکت ما به جلو است. و ما نیازمند پشت سر گذاشتن و فاصله گرفتن از روایتهای شکست هستیم. روایتهای شکست با آن جذبه رمانتیکی که دارند هم در بعد فردی و هم در بعد ملی، تنها به کار شعر و حسرت و خودویرانگری و تخدیر میخورند. روایتهای شکست، محصول تروماها و زخمهای درمان نشده‌اند.

قهرمان من مصدق نیست که با زبان لیبرال بخواهد مقابل غرب بایستد و بعد هم خودش شکست بخورد و هم شکستش مقدمه بیست و پنج سال بندگی ایرانیان بشود و سر آخر هم در احمدآباد در تنهایی و تبعید دفن شود. قهرمان من آیت الله خمینی است که دهسال شخصا زندگی بر امپریالیسم را زهر کرد و شکل نقشه غرب آسیا را تغییر داد و بعد هم روی شانه چند میلیون ایرانی در کمال اقتدار زمینی و معنوی تشییع شد. قهرمان من انقلاب اسلامی و تک تک حاملان گفتمان آن انقلاب است که هم نابودی شوروی را به نظاره نشستند و هم چهل سال آمریکا را تحقیر کردند.

قهرمان من خامنه‌ای است که در سال هشتاد و دو که آمریکا دوطرف ایران را اشغال نظامی کرده بود به جای آنکه عقب بنشنید سیاستهایی را اتخاذ کرد که آمریکا مجبور به فرار از عراق شود. قهرمان من دانشمندان هسته‌ای و مهندسان موشکی ایران هستند که تا میتوانند برای استقلال مردمشان، قوای نظامی جمع میکنند. من به مصدق احترام میگذارم و معتقدم باید سهم او را از تاریخ معاصر ادا کرد و به جای سانسور مقام او، نشان داد که او لحظه‌ای پیشین از گذشته‌ای متفاوت و به شدت ضعیفتر از انسان ایرانی است. که او متعلق به. زمانی است که انسان ایرانی هنوز توان و قدرت کافی برای دفاع از موجودیت خود مقابل امپریالیسم را نداشته."