بیماری شهردار تهران چیست؟

روزنامه قانون نوشت: «ماجرای استعفای شهردار تهران و مخالفت شورا و استعفای مجددش خیلی جذاب شده ولی هنوز هم کسی نفهمیده که این بیماری چیه و چرا این قدر پیچیده است. به همین خاطر و از آنجایی که آدم فضولی هستم برای سر در آوردن از این بیماری مشکوک با تغییر چهره و به عنوان تحقیق برای امر خیر رفتم دم در خانه آقای نجفی و از همسایه‌ها و پزشک معالج سوال کردم و به کشفیات زیر رسیدم:

آقای نجفی به یک نوع فوبیای مدیریتی خطرناک به اسم «سندروم بیخیالفسادوفوبیا» دچار هستند که بیماری نادری در بین مدیران است. این بیماری که از طریق تلفن و با یک تماس وارد بدن شده، از همان ابتدا دستگاه عصبی بیمار را درگیر می‌کند. به صورتی که فرد بیمار پس از قطع کردن گوشی رنگ از رویش پریده، دست و پایش یخ کرده و تا ولش می‌کنی استعفا می‌دهد. فرد مبتلا تا مدت‌ها، منکر هر نوع فساد شده و از پیگیری هر چیزی که نشانه فساد در آن باشد خودداری می‌کند. در همین رابطه شنیده شده که وقتی همسر آقای نجفی چند روز پیش به ایشان گفته: «ممدعلی این پنیرهایی که خریدی همه فاسده... صد بار گفتم موقع خرید به اون تاریخ انقضای کوفتیش یه نگاه بنداز» آقای نجفی دچار حمله عصبی شدید شده و گفته: «فاسد؟ نه... کی گفته فاسد شده؟ من که هیچ فسادی نمی‌بینم» و پتو را روی سر خود کشیده است. او همچنین برای نشان دادن حسن نیت خود چند روزی است که تن ماهی تاریخ مصرف گذشته و گوجه فاسد شده مصرف می‌کند و در حال عادت دادن بدن خود به فساد است.

از دیگر نشانه‌های این بیماری این است که فرد مبتلا، تا چند ماه دچار سکوت سنگین شده و هیچ حرفی نمی‌زند و هر کاری می‌خواهد بکند اول کانال‌های کولر و درزهای در و پنجره را چک می‌کند. او همیشه این توهم را دارد که کسی در حال تعقیب کردن او یا گوش دادن به حرف‌هایش است و همیشه سایه فردی را پشت سر خود احساس می‌کند. فرد مبتلا به این بیماری همچنین به شدت احساس فشار کرده و مرتب خودش را باد زده و می‌گوید: «واه واه ... هوا چقدر پرفشار شده این روزها» او همچنین طاقت ماندن در مکان‌هایی که فشارش زیاد باشد از جمله مترو و بی‌‌آرتی را ندارد و مدام دوست دارد یک جایی مخفی شود.

در یک مورد خاص گزارش شده از این بیماری، فرد بیمار پس از چند روز ابتلا، به تردد وسایل نقلیه به خصوص موتور سیکلت نیز حساس شده و با شنیدن گاز موتور کهیر می‌زند.

اگر چه هنوز روش درمانی مناسبی برای این بیماری کشف نشده است اما پزشکان روش‌های درمانی چون «آسته رفتن و آسته برگشتن» و «مواظبت از شاخ پیشی» را برای تسکین درد مناسب دیده و به بیمار توصیه می‌کنند که «سرت تو لاک خودت باشه» اما با این وجود هنوز هستند محققانی که تاکید دارند برای درمان این بیماری، مریض برای یک بار هم که شده باید با ترس خودش روبه‌رو شود و قضیه را به صورت ریشه‌ای و از بیخ حل کند.»