سهم تصمیمات اشتباه مسئولین در ایجاد اعتراضات مردمی اخیر

بعد از برخی حواشی به وجود آمده پیرامون افزایش نرخ بنزین در کشور تعدادی از نمایندگان مجلس شواری اسلامی نیز به واسطه آن چه عدم اطلاع قبلی از این طرح عنوان کرده اند و نیز به دلیل آنچه نحوه اجرای غلط سهمیه بندی سوخت و زمان بندی نادرست برای عملیاتی شدن افزایش نرخ بنزین عنوان کرده اند یا دست به استعفا زده اند و یا در تلاشند که آقایان روحانی و لاریجانی را به عنوان رئیس جمهور و رئیس مجلس استیضاح کنند. البته در این میان به واسطه نزدیک بودن انتخابات مجلس برخی این تحرکات نمایندگان را واکنش های پوپولیستی و پررنگ کردن نفوذ خود در میان مردم برای انتخابات بعدی قلمداد می کنند.

من اساسا با اجرایی شدن طرح سهمیه بندی بنزین و افزایش نرخ آن موافق بوده و هستم. چون پیرو نکات شما لاجرم دولت باید اجرایی شدن سهمیه بندی بنزین را در دستور کار قرار می داد، اما در شرایط فعلی نباید این طرح اجرایی می شد. از آن سو مشکل جدی تر نحوه اجرا بود؛ مردمی که با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند، یک شبه شاهد افزایش سه برابری نزخ بنزین بودند. این طرح با این نحوه اجراء یقینا چالش هایی را به همراه دارد، کما این که اکنون چند روزی است کشور با آن دست به گریبان است. اتفاقا چون مردم اکنون در تحریم به سر می برند، دولت باید قدری محتاط تر و قدری فکر شده تر عمل می کرد. این طرح در زمان دولت آقای احمدی نژاد به شکل بهتری اجراء شده بود.

پیرو این نکته احتمال سناریوی دوم پررنگ تر است. چون به هر حال اکنون در برخی از شهرها و استان های کشور اعتراضاتی در جریان است. لذا نمایندگان برای همراهی با این جو سعی دارند که مشکل و به اصطلاح این بار کج را بر عهده سران سه قوه بیندازند و با اعلام بی خبری و بی اطلاعی، عملا از خود رفع مسئولیت کنند تا از این طریق نیم نگاهی به انتخابات مجلس یازدهم داشته باشند. مطمئن باشید اگر اعتراض و مخالفتی از سوی مردم و جامعه نسبت به افزایش نرخ بنزین صورت نمی گرفت، نمایندگان مجلس نیز دست به استعفا و یا استیضاح رئیس مجلس و رئیس جمهوری نمی زدند و سکوت می کردند. اما زمانی که موج اعتراضات به وجود آمد، بهترین فرصت را برای موج سواری مهیا دیدند. چرا که یقینا نوع واکنش نمایندگان در خصوص سهمیه بندی بنزین بر سرنوشت سیاسی آنها، نه برای انتخابات پیش رو، بلکه برای آینده ای طولانی اثرگذار است.

مجلس از چند صد نماینده، چندین کمیسیون تخصصی، احزاب، جریان ها و فراکسیون های سیاسی با گرایش های مختلف تشکیل شده است. پس یقینا هر طرح، برنامه و لایحه ای با در نظر گرفتن آرای همه اقشار سیاسی از هر طیف و جناحی در کمیسیون های مربوطه بررسی می شود. اگر سهمیه بندی بنزین، نحوه و زمان اجرایش در مجلس بررسی می شد، شاهد این حواشی های اخیر در کشور نبودیم. خود مقام معظم رهبری در سخنان دیروز خود چندین بار تاکید کردند در این امور صاحب نظر نیستند، اما از تصمیم سران سه قوه حمایت می کنند. حالا نمی دانم چطور سران سه قوه، یعنی سه نفر، خود را بالاتر از حدود 300 نماینده فرض کرده اند؟!

در پاسخ به سوال  مهم شما من در تعجبم که چطور آقای روحانی که سابقه طولانی مدتی در شورای عالی امنیت ملی کشور دارد، نفهمید اجرایی شدن این طرح باعث چه تبعات امنیتی و شکل گیری چه آشوب های اجتماعی خواهد شد. ما از زمان پهلوی تا کنون هر گاه به سمت افزایش نرخ سوخت و نان حرکت کرده ایم بلافاصله با شورش ها و مخالفت های جامعه روبه رو بوده ایم؛ چطور آقای رئیس جمهور در این شرایط که ما شاهد تظاهرات گسترده در عراق و لبنان هستیم و کشورهایی نظیر رژیم غاصب صهیونیستی، عربستان، امارات، بحرین و به خصوص آمریکا که به دنبال قطع کردن بازوان ایران در این دو کشور هستند و در ادامه قطعا به دنبال کشاندن آشوب به داخل ایران در جایگاه مغز محور مقاومت هستند، متوجه نبود هر لحظه امکان انتشار و تعمیم اعتراضات مردمی عراق و لبنان به کشور وجود دارد؟! چطور آقای اردوغان به عنوان رئیس جمهوری ترکیه ده روز پیش این هشدار را داده بود که تلاش هایی برای کشاندن آشوب های عراق و لبنان به داخل ایران وجود دارد، اما مقامات امنیتی که سران کشور که باید هوشیارتر از هر زمانی عمل می کردند تا ایران به سمت ثبات و آرامش پیش رود، اکنون با دست خود آتش اعتراضات را به واسطه تصمیمات غلطتشان در داخل کشور شعله ور کرده اند که زمینه سوء استفاده دشمنان ایران اسلامی شکل گیرد. پس باید قبل از آن که به نقش برخی بازیگران در به آشوب کشاندن ایران بپردایم، باید به این سوال مهم جواب دهیم که سهم تصمیمات اشتباه مسئولین کشوری در ایجاد اعتراضات مردمی اخیر چقدر است؟! ما باید اجازه می دادیم آشوب ها در عراق و لبنان فروکش کند و حتی مدتی هم از آن بگذرد که وضعیت در این دو کشور به ثبات برسد. بعدا هم انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفندماه را هم برگزار می کردیم، بعدا سر فرصت به دنبال عملیاتی کردن سهمیه بندی بنزین برای سال بعد می رفیتم. اما عملا با این تصمیم غلط، آن هم در زمان غلط، نه تنها آشوب را به داخل کشور کشاندیم، بلکه میزان حضور و مشارکت مردمی در انتخابات پیش رو را هم با اما و اگر همراه کردیم. 

آقای روحانی که بعد از خروج ترامپ از برجام به نام صبر استراتژیک، یک سال کشور را عقب نگه داشت، اکنون هم در قالب گام کاهش تعهدات برجامی نیز عملا کشور را با همان صبر گرفتار کرده است، چرا در رابطه با سهمیه بندی بنزین هم یک صبر سیاسی را در دستور کار قرار نداد؟ چرا این طرح را در قالب بودجه سال 99 به مجلس ارائه نکرد و مردم که در آستانه سال نو انتطار تورم را برای سال بعد دارند، دست به افزایش حداقلی بین 20 تا 30 درصد سوخت نزد و به یک باره قیمت بنزین سه برابر شد؟! طبیعی است که شاهد این اعتراضات باشیم.